Η δύναμη…. της θέλησης
της Άννας Αγγελίδου
anagelidou@yahoo.gr
*Όταν το αναπηρικό αμαξίδιο δεν αποτελεί εμπόδιο για την υλοποίηση των ονείρων
Η δύναμη της θέλησης και η αγάπη για την ζωή αποτελούν από τα σημαντικότερα «συστατικά» για να κατακτήσει κάποιος τα όνειρα του. Ζωντανή απόδειξη, όλων αυτών, ο Αλέξανδρος Λευθεριώτης, που εδώ και μερικές ημέρες εργάζεται στο δήμο Πύργου. Ο 27χρονος Αλέξανδρος ζει στο Πύργο τα τελευταία εννέα χρόνια. Παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα και είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, ο Αλέξανδρος κατάφερε και να σπουδάσει αλλά και να διεκδικήσει μία θέση στην αγορά εργασίας ενώ παραμένει ενεργός πολίτης αποτελώντας ίσως το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς.
Η «Πρώτη» συνάντησε τον Αλέξανδρο μετά το πέρας της εργασίας του στο δήμο Πύργου και μίλησε μαζί του, τόσο για τις δυσκολίες που ο ίδιος αντιμετωπίζει όσο και για τον δύσκολο αγώνα που χρειάστηκε να δώσει ο ίδιος διεκδικώντας απλά όλα εκείνα που για τους υπόλοιπους ανθρώπους θεωρούνται σχεδόν αυτονόητα. Ο Αλέξανδρος μίλησε με θερμά λόγια για την μητέρα του Ανδριάνα, η οποία όπως τόνισε ήταν εκείνη που τον στηρίζει και δεν τον αφήνει ποτέ αδρανή, «μπολιάζοντας» τον, μόνιμα με την αγάπη για την ζωή, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε καλούς του φίλους που ουσιαστικά τον ενθάρρυναν να είναι ενεργός ως πολίτης και ως άνθρωπος.
Ερ. Αλέξανδρε εδώ και χρόνια ζεις στο Πύργο. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για το πόσο εύκολη αλλά και πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα σου σε αυτή τη μικρή επαρχιακή πόλη;
Απ. Το θέμα της ανεξαρτησίας χωρίζεται για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα στην ανεξαρτησία εντός αλλά και εκτός σπιτιού. Εντός του σπιτιού μου, έχω βρει τους ρυθμούς μου. Είμαι ανεξάρτητος και μπορώ να πλύνω τα ρούχα μου, να μαγειρέψω και όλα όσα κάνουν οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι τους. Εκτός σπιτιού, εκεί υπάρχει μία αρκετά μεγάλη δυσκολία. Εγώ έχω ένα σκούτερ, μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι να πληρώνω τους λογαριασμούς , βγάζω τα σκουπίδια και προσπαθώ και εγώ να κάνω την καθημερινότητα μου όσο καλύτερη γίνεται.
Ερ. Πόσο φιλόξενη είναι τελικά η πόλη του Πύργου για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα;
Απ. Δεν θα μπορούσα να πω ότι η πόλη είναι ιδιαίτερα προσβάσιμη και θα πρέπει να γίνουν σωστές μελέτες αλλά και έργα, σε δημόσιες υπηρεσίες και κτίρια, στους δρόμους αλλά και γενικότερα. Έχουν ήδη ξεκινήσει να γίνονται κάποια πράγματα, φαίνεται να υπάρχει καλή θέληση, υπάρχει η συνεργασία με το Σωματείο Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων Ηλείας και πιστεύω ότι αργά και με σταθερά βήματα μπορούν να γίνουν πράγματα. Εξάλλου όταν υπάρχει θέληση όλα μπορούν να γίνουν.
Ερ. Έχεις αποδείξει ότι όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Μέσα στα εννέα χρόνια που ζεις στο Πύργο έχεις καταφέρει και εσύ να κάνεις τα δικά σου μεγάλα «βήματα». Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις σπουδές σου;
Απ. Εγώ σπούδασα στο δημόσιο ΙΕΚ πύργου και κατάφερα να τελειώσω βοηθός εργοθεραπείας. Έκανα κανονικά την πρακτική μου. Υπήρξαν κάποια θέματα τα οποία διευθετήθηκαν από την διευθύντρια κα. Νικολία Μπουροπούλου την οποία οφείλω να ευχαριστήσω καθώς γνώριζε και η ίδια τις δυσκολίες και κατάφερε να με βοηθήσει διευκολύνοντας την καθημερινότητα μου.
Ερ. Μετά τις σπουδές ωστόσο ήρθε το κομμάτι της επαγγελματικής αποκατάστασης. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι για ένα άτομο με κινητικά προβλήματα να προσχωρήσει στην αγορά εργασίας;
Απ. Προσωπικά πιστεύω ότι ένας άνθρωπος με αναπηρία σε ένα πολιτισμένο κράτος θα έπρεπε να επιλέγει το επάγγελμα που ο ίδιος θέλει και να μην είναι κατευθυνόμενο, δηλαδή είσαι άνθρωπος με κινητικό πρόβλημα, συνεπώς θα πρέπει να πας σε μία δομή ΚΔΑΠ. Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους στα ΚΔΑΠ, όπου πιστεύω ότι όλοι οι εργαζόμενοι εκεί επιτελούν ένα σημαντικότατο λειτούργημα. Θεωρώ ωστόσο πιο σωστό να υπάρχει επαγγελματικός προσανατολισμός βάση των δυνατοτήτων του κάθε ανθρώπου με κινητικά ή άλλα προβλήματα.
Ερ. Εδώ και μερικές ημέρες εργάζεσαι στο δήμο Πύργου. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τις πρώτες ημέρες εργασίας σου και πως σε αντιμετωπίζουν κυρίως οι πολίτες που φτάνουν στο δημαρχείο τους οποίους και υποδέχεσαι;
Απ. Είμαι πολύ λίγες ημέρες. Δεν μπορώ να πω ότι έχω αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα. Όλοι οι άνθρωποι είναι φιλικοί και σε ότι δεν γνωρίζω ρωτάω για να μάθω καθώς είναι ακόμα αρχή και πιστεύω ότι κάθε μέρα είναι και καλύτερη. Οι πολίτες μπαίνουν με κοιτούν και ρωτούν εάν εγώ είμαι εδώ; Τους απαντάω θετικά και τους εξηγώ ότι είμαι εκεί για να τους εξυπηρετήσω, ωστόσο καταλαβαίνω ότι γι εκείνους είναι λίγο πρωτόγνωρο. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου και άλλα άτομα με κινητικά προβλήματα να βρουν μία θέση εργασίας είτε στο δήμο Πύργου αλλά και της Ελλάδας γενικότερα. Θεωρώ ότι αυτό το πρότυπο που υιοθετήθηκε από το δήμο του Πύργου είναι πολύ σωστό και θα βοηθήσει στην κοινωνική συνοχή.
