Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΕπικαιρότηταΕρασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Βαρθολομιού: Μια σουρεαλιστική κωμωδία που «σκοτώνει»…

Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Βαρθολομιού: Μια σουρεαλιστική κωμωδία που «σκοτώνει»…

Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Δήμου

     Η θεατρική ομάδα Βαρθολομιού έρχεται με ένα ιδιαίτερο και ανατρεπτικό έργο να ταράξει τα θεατρικά δρώμενα της πόλης. ‹‹Οι Φόνισσες της Παπαδιαμάντη›› ζωντανεύουν επί σκηνής στις αρχές Μαΐου, με ηθοποιούς και συντελεστές να φιλοδοξούν να διασκεδάσουν αλλά και να προβληματίσουν. Έξι γυναίκες θύτες, ή μήπως θύματα; Έξι φόνισσες και τρεις υπερασπιστές του νόμου διχάζουν και αποζητούν δικαιοσύνη. 

     Ο λόγος για την σουρεαλιστική κωμωδία των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου, η οποία κέρδισε το στοίχημα στις sold out παραστάσεις της και παρουσιάζεται στο Ηλειακό κοινό, μέσα από την διασκευή που επιχειρεί η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Βαρθολομιού, σε σκηνοθεσία του κ. Γιώργου Δήμου. Ο σκηνοθέτης του έργου μίλησε στην «ΠΡΩΤΗ» για την παράσταση.

-Πρόκειται για ένα έργο το οποίο ασκεί αιχμηρή κριτική σε κοινωνικά ζητήματα της εποχής. Με ποια κριτήρια επιλέξατε, ως ομάδα, να παρουσιάσετε αυτή την κωμωδία η οποία, αφενός προσφέρει άπειρες στιγμές γέλιου, αφετέρου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως δύσκολη επιλογή, λόγω των θεμάτων που πραγματεύεται;

«Θα δανειστώ την έκφραση ‹‹άπειρες στιγμές γέλιου››. Μια τόσο δα μικρή λέξη, όπως το γέλιο, η οποία όμως μπορεί να λειτουργήσει καταπραϋντικά στην ψυχοσύνθεση όλων μας! Αυτό που επιχειρούμε λοιπόν, αρχικά, σε όλες τις παραστάσεις μας, είναι να διασκεδάσουμε και θα τολμήσω να πω όχι μόνο τους θεατές αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς μας!

Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, έχει τόσο έντονο το κωμικό στοιχείο που μας επιτρέπει να προσφέρουμε απλόχερα στιγμές χαράς, σε όσους επιλέξουν να το παρακολουθήσουν! Έπειτα, σημαντική συνιστώσα αποτέλεσαν και τα μηνύματα που επιχειρεί να περάσει στο κοινό, με το πιο σημαντικό, κατά την γνώμη μου, το μήνυμα της αγάπης και της προσφοράς».

-Όλα όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, έχουν πάντοτε ως φόντο μια δολοφονία,

έξι για την ακρίβεια όσες και οι φόνισσες του τίτλου. Πώς συσχετίζεται μια τόσο ειδεχθή πράξη με το αίσθημα της αγάπης και της προσφοράς;

«Καταρχήν, να καταστήσουμε σαφές κάτι το οποίο μας βρίσκει θεωρώ σύμφωνους όλους, ότι δηλαδή η αφαίρεση μιας ζωής αποτελεί αποτρόπαια εγκληματική πράξη, για την οποία δεν υπάρχει καμία δικαιολογία!

Μην ξεχνάμε, όμως, πως στην τέχνη το στοιχείο της υπερβολής κρίνεται συχνά απαραίτητο για την σωστή αποτύπωση του όποιου μηνύματος. Στην προκειμένη, η υπερβολή αυτή συναντάται στον ‹‹φόνο››. Αν φύγουμε όμως από αυτό και μετουσιώσουμε το μήνυμα σε μια πιο απλή συνθήκη, θα καταλάβετε τι εννοώ.

Πρόκειται για έξι διαφορετικές περιπτώσεις, όπου καθώς ξετυλίγονται μας παρουσιάζονται πτυχές που αγνοούμε και ίσως τελικά να ‹‹όπλιζαν και το δικό μας χέρι››.   Το μήνυμα αγάπης, το οποίο ανέφερα, είναι  να μην κρίνουμε με ευκολία τον διπλανό μας, χωρίς να ξέρουμε την ιστορία του, χωρίς να έχουμε ‹‹περπατήσει με τα παπούτσια του.. ››. Να αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας με την διάθεση να τους κατανοήσουμε και όχι τους κατακρίνουμε ελαφρά τη καρδία. Δηλαδή με αγάπη!».

-Πράγματι, όλοι λίγο πολύ παρασυρόμαστε και ασκούμε κριτική χωρίς να έχουμε μπροστά μας όλα τα απαιτούμενα στοιχεία ώστε να καταλήξουμε σε ένα, κατά δύναμιν, ασφαλές  και τεκμηριωμένο συμπέρασμα.   Η αλληγορία λοιπόν, η οποία συναντάται σε όλο το φάσμα του θεατρικού κειμένου, αν μεταφραστεί σωστά, οδηγεί τους θεατές σε μια διαφορετική θέαση και ερμηνεία των γεγονότων.

«Πολύ σωστά! Και εδώ έρχεται το δεύτερο μήνυμα στο οποίο θα ήθελα να σταθούμε. Η εισαγγελέας του έργου, επιφορτισμένη με τα δικά της προσωπικά προβλήματα, μόλις ενημερώνεται για τις έξι φόνισσες, δίνει την εντολή να καταδικαστούν. Χωρίς να εξετάσει τις υποθέσεις, χωρίς να αξιολογήσει τα στοιχεία, χωρίς καν να δώσει την ευκαιρία στις φόνισσες να εξηγήσουν τι της οδήγησε σε αυτή την πράξη.  Από την άλλη, εκείνες, όταν τελικά βρίσκονται μπροστά της, προσπαθούν μέσα από διάφορες συγκυρίες και με πολλούς τρόπους να της προσφέρουν λύσεις στα ζητήματα που αντιμετωπίζει».

-Παρότι δηλαδή οι ίδιες βρίσκονται ήδη σε δεινή θέση, προσπαθούν να προσφέρουν βοήθεια!

«Ακριβώς! Όχι όμως με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια της, αλλά γιατί, όπως λέει και σε κάποιο σημείο το κείμενο, ‹‹είναι γυναίκες από καλό ύφασμα››. Έχουν δηλαδή καλή ψυχή από την φύση τους. Άλλο ένα οξύμωρο, έχοντας ως φόντο σκηνές εγκλημάτων, μα παρακαλώ, για ακόμα μια φορά να μην σταθούμε στην λέξη ‹‹φόνος››. Μα να πάμε ένα βήμα παραπέρα τη σκέψη μας, σε απλές καθημερινές συνήθειες. Και να αναρωτηθούμε πόσο διατεθειμένοι είμαστε εντέλει οι άνθρωποι να προσφέρουμε στον διπλανό μας, χωρίς να αποζητούμε κάποιο αντάλλαγμα;».

– Μια προσέγγιση, έχοντας δει την παράσταση από Αθηναϊκό θίασο, αλλά και σύμφωνα με τους σχολιασμούς των ίδιων των δημιουργών, είναι πως πρόκειται για ένα κείμενο με έντονα φεμινιστικά στοιχεία. Δοσμένο βέβαια με μια άρτια καλλιτεχνική κωμική και σατυρική προσέγγιση.  Ποια είναι η δική σας άποψη;

«Πράγματι, σε κάποιες από τις ιστορίες υπάρχουν έντονα αυτά τα στοιχεία. Αλλά όχι σε όλες. Ίσως βέβαια, αν ο θύτης ήταν άρρεν, η αντιμετώπιση να ήταν διαφορετική είτε πριν από τον φόνο (δηλ από το θύμα) είτε μετά. Όμως, δεν θα έλεγα ότι το κείμενο είναι μόνο αυτό, διότι πραγματεύεται πολλά ακόμα ζητήματα!».

-Θα λέγατε ότι είναι θέμα εξουσίας όλη αυτή η βία στις σχέσεις των ανθρώπων ή πρόκειται για την έλλειψη δικαιοσύνης που οδηγεί σε περίεργα μονοπάτια;

«Ίσως είναι συνδυασμός και των δύο. Θα σταθώ όμως στο θέμα της δικαιοσύνης. Οι γυναίκες αυτές έφτασαν στον φόνο διότι, όπως προκύπτει, δεν είχαν άλλη διέξοδο από αυτό που ζούσαν. Έπρεπε δηλαδή, να πάρουν την δικαιοσύνη στα χέρια τους.  Σε μια από τις ιστορίες, για παράδειγμα, η φόνισσα θεώρησε  ανώφελο να απευθυνθεί σε κάποια Αρχή μιας και το θύμα ήταν εκπρόσωπος του νόμου και πολύ δικτυωμένος.

Σίγουρα η αυτοδικία δεν είναι λύση, ούτε την υποστηρίζω ως τακτική. Επίσης, δεν τοποθετούμε τους πάντες ‹‹στο ίδιο τσουβάλι››. Λέω όμως πως θα πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο το κομμάτι της δικαιοσύνης αλλά και της εμπιστοσύνης στις αρμόδιες αρχές. Όλα αυτά όμως είναι μηνύματα, τα οποία ο θεατής θα επιλέξει μόνος πως θα τα διαχειριστεί. Εμείς δεν είμαστε εδώ για να υποδείξουμε σε κανέναν πώς να σκεφτεί, διότι δεν θεωρούμε ότι έχουμε αυτό το δικαίωμα. Είμαστε εδώ για να διασκεδάσουμε τον κόσμο και αν καταφέρουμε, φεύγοντας από το θέατρο να προβληματιστεί για κάποια ζητήματα, τότε η χαρά μας θα είναι ακόμα μεγαλύτερη!».

-Ως παράσταση, συν τοις άλλοις, έχει και κάποιες πρακτικές δυσκολίες, μιας και όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται σχεδόν ταυτόχρονα. Ποια είναι η δική σας σκηνοθετική ματιά πάνω σε αυτό;

«Δύσκολη περίπτωση, διότι απαιτεί την παρουσία και των οχτώ γυναικών πάνω στην σκηνή καθ΄ όλη τη διάρκεια του έργου. Θα πρέπει λοιπόν, η καθεμία να οριοθετήσει τον χώρο που θα κινείται, να υπάρχει πλήρης συγχρονισμός των διαλόγων και φυσικά μην ξεχνάμε και την κούραση της διαρκής παρουσίας επάνω στην σκηνή. Αλλά η δυσκολία δεν περιορίζεται μόνο στο βράδυ της παράστασης, αλλά και στις πρόβες. Τόσα άτομα καλούνται να βρουν κοινό χρόνο ώστε να συναντηθούν. Βλέπετε, οι σκηνές είναι κοινές για όλες τις ‹‹φόνισσες›› κι αν απουσιάζει μια, είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί η πρόβα.  Πραγματικά είναι ένας άθλος για τους ηθοποιούς. Γιατί μην ξεχνάτε πως μιλούμε για ερασιτέχνες και όχι για επαγγελματίες ηθοποιούς. Δίπλα μας, πάντοτε ο υπεύθυνος της ομάδας κ. Λάζαρος Κυπριώτης αλλά και τα υπόλοιπα μέλη, που μπορεί να μην εμφανιστούν στην σκηνή αλλά δουλεύουν πυρετωδώς για την παράσταση από τα παρασκήνια».

– Συμμερίζομαι απόλυτα όσα μας λέτε, μα προσωπικά θεωρώ πως κι εσείς βρίσκεστε σε εξίσου δύσκολη θέση μιας και καλείστε, ως σκηνοθέτης, να ¨επιβληθείτε¨ σε τόσες γυναίκες με… άκρως δολοφονικά ένστικτα!

«Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! Νομίζω όμως πως το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν αυτές οι γυναίκες με τις ηρωίδες που ενσαρκώνουν, είναι πως είναι όλες τους ‹‹από καλό ύφασμα››. Πολύ καλό θα έλεγα! Άρα, είμαι σίγουρος πως δεν κινδυνεύω!».

Στο Πολιτιστικό Κέντρο Βαρθολομιού

 Πραγματοποιώντας μια επιτόπια αυτοψία κατά τη διάρκεια της πρόβας, η τελευταία δήλωση του κ. Δήμου διαψεύδεται πανηγυρικά! Οι οχτώ γυναίκες ¨πυροβολούν¨ δίχως έλεος, με τις εύστοχες ατάκες και το αστείρευτο χιούμορ τους, εντός και εκτός σκηνής! Μια δεμένη θεατρική ομάδα, γεμάτη κέφι, ταλέντο και διάθεση για δημιουργία! Να τονιστεί δε, πως όλα αυτά συμβαίνουν στο Πολιτιστικό Κέντρο Βαρθολομιού, με την υπεύθυνη κ. Μαρία Στουραϊτη, η οποία λειτουργεί εθελοντικά τον χώρο, να μας υποδέχεται με τις καλύτερες των διαθέσεων!

Μένει να τους απολαύσουμε και επίσημα επί σκηνής!

Της Έλενας Κακολύρη

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
spot_img
spot_img
spot_img

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ