Άσχημο σκηνικό για το κυνήγι του τρυγονιού και στην Ελλάδα

0
903

Δεν είναι καλά τα νέα, όπως δεν

είναι καλά και τα περάσματα

Από τη μία οι συζητήσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από την άλλη τα φτωχά, έως και χτες (Δευτέρα) περάσματα για το τρυγόνι. Οι συνθήκες δημιουργούν ένα απολύτως δικαιολογημένα άσχημο σκηνικό για το κυνήγι του τρυγονιού και στην Ελλάδα.

Είναι, λοιπόν, βέβαιο πως το θέμα του τρυγονιού θα το βρούμε μπροστά μας και στη νέα ρυθμιστική. Κανείς δε, δεν μπορεί να προδικάσει αν θα πάμε σε νέα μείωση της κάρπωσης (κάτω από πέντε πουλιά σε κάθε έξοδο) ή σε ολοκληρωτική απαγόρευση.

Πάντως, τα πράγματα είναι δύσκολα για το τρυγόνι.

Φάνηκε και από τις πρόσφατες συζητήσεις που έγιναν στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό από ανακοίνωση που εξέδωσε η FACE, διαπιστώθηκε πως συνεχίζεται η μείωση στην κεντρική/ανατολική μεταναστευτική οδό (όπου βρίσκεται και η Ελλάδα) και αυτό «οδήγησε» την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους συμβούλους της να συστήσουν μορατόριουμ για το κυνήγι του είδους στον συγκεκριμένο μεταναστευτικό διάδρομο.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το γεγονός ότι το μεγάλο –ή, τέλος πάντων, το άξιο λόγου- πέρασμα των τρυγονιών δεν έχει γίνει ακόμη, τότε εύκολα καταλαβαίνει κάποιος πως το μέλλον του κυνηγίου για το συγκεκριμένο θήραμα είναι μαύρο κι άραχνο

Ειλημμένη απόφαση απαγόρευσης

Όταν η αρμόδια για το κυνήγι Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατόπιν των εισηγήσεων των διεθνών οργανώσεων (Birdlife, IUKN) προτείνει ένα μορατόριουμ (συμφωνία) για την απαγόρευση του κυνηγιού του τρυγονιού στην Ευρώπη, έχει σημασία αν τα περάσματα των μεταναστευτικών πουλιών είναι φτωχά, μέτρια ή μεγάλα;

Σαφέστατα δεν διαδραματίζουν κανένα σημαντικό ρόλο. Η απόφαση της απαγόρευσης είναι ειλημμένη και το μόνο που απομένει είναι ο χρόνος  υλοποίησής της.

Τα ανοιξιάτικα περάσματα των τρυγονιών δεν ήταν πάντοτε μεγάλα. Υπήρξαν χρονιές που ο καιρός “έριχνε” τα πουλιά ανατολικότερα, στον μικρασιατικό διάδρομο. Και κανένας επιστημονικός φορέας στο παρελθόν δεν χαρακτήρισε τα περάσματα σαν δείκτη υγείας ή όχι των πληθυσμών.

Απορίας άξιον…

Τον Ιούνη του 2018 οι χώρες της Ε.Ε που κυνηγούν το τρυγόνι, 10 τον αριθμό, κέρδισαν την μάχη για τη συνέχιση του φθινοπωρινού κυνηγιού του, όχι όμως τον πόλεμο. Η τότε θετική έκβαση για τη χώρα μας, οφειλόταν στο γεγονός ότι στον κεντρικο-ανατολικό ευρωπαϊκό μεταναστευτικό διάδρομο, που γεωγραφικά ανήκει η Ελλάδα, οι επιστημονικές μελέτες που παρουσιάστηκαν από τις Ομοσπονδίες των κυνηγών των ενδιαφερομένων χωρών, μεταξύ των οποίων και αυτές της ΚΣΕ, απέδειξαν ότι δεν παρατηρείται μείωση, αλλά τουναντίον υπάρχει σταθερότητα.

Πώς είναι λοιπόν δυνατό μέσα σε μία 4ετία, με τη μία κυνηγετική χρονιά να είναι χαμένη λόγω της πανδημίας του covid-19, να υπάρχει μείωση και μάλιστα αισθητή στον “δικό” μας διάδρομο; Εδώ χρειάστηκαν περίπου 50 χρόνια για να παρατηρηθεί η μείωση του 30% (μέση τιμή) στον δυτικό μεταναστευτικό διάδρομο (Γαλλία, Ισπανία) και στα Βαλκάνια η μείωση έκανε βουτιά;

Μήπως για την αιτία του “κακού” ευθύνονται οι μερικές εκατοντάδες τουφεκιές που ρίχνονται παράνομα στα ανοιξιάτικα τρυγόνια στη δυτική Ελλάδα; Και τις χρησιμοποιούν σαν “πυροτέχνημα” η Ορνιθολογική Εταιρεία και η Birdlife Ελλάδας; Με τη δεύτερη, μάλιστα, να προτείνει τον Αύγουστο του 2021 ένα μορατόριουμ 4ετούς διάρκειας.

Θα θεωρηθούν λοιπόν καχύποπτοι όσοι πρεσβεύουν ότι οι παραπάνω καταγγελίες από τις οικολογικές οργανώσεις αποτελούν προφάσεις εν αμαρτία, που σκοπό έχουν να συντομεύσουν το προαναγγελθέν τέλος του κυνηγιού του τρυγονιού;  Ή μήπως τα όσα επιχειρήματα προβάλλονται, από τους αρμόδιους, για τη μη συνέχιση του κυνηγιού του, είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας των κυνηγών.

Είναι λοιπόν καιρός να μάθουν οι αρμόδιοι και οι αναρμόδιοι, ότι οι κυνηγοί μόνο φαντασιόπληκτοι δεν είναι και ούτε τρώνε “κουτόχορτο”.

www.kynigesia.gr