Πόσοι θα επιστρέψουν στις κερκίδες της Superleague όταν θα ανοίξουν τα γήπεδα

0
722

Ο Βασίλης Σαμπράκος διαβάζει μια παγκόσμια έρευνα που δείχνει ότι το 42% των νέων ηλικίας 13-23 ετών δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Τρομάζει στην ιδέα των ευρημάτων μιας αντίστοιχης έρευνας στην ελληνική κοινωνία.

Στο Financial Times Business of Football Summit, το ετήσιο συνέδριο για την παγκόσμια αγορά του ποδοσφαίρου. Διοργανώνεται από τους Financial Times με βασικούς ομιλιτές μερικά από τα σημαντικότερα στελέχη του πλανήτη ποδόσφαιρο, οι παράγοντες της αγοράς προβληματίστηκαν. Στα μέσα του περασμένου μήνα, σχετικά με το μέλλον: την ημέρα της σταδιακής επιστροφής των θεατών στα γήπεδα, αλλά και τις προοπτικές της επόμενης πενταετίας. Ήταν ένα συνέδριο για να προβληματιστεί η ελίτ. Δηλαδή τα πιο δημοφιλή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα και οι μόνιμοι θαμώνες του Champions League. Αν προβληματίζονται όλοι αυτοί σχετικά με το πόσοι “πελάτες” θα επιστρέψουν στις κερκίδες, σκεφθείτε πόσο θα έπρεπε να προβληματίζονται πρωταθλήματα σαν το ελληνικό. Που κυνηγούσαν πριν τους φυσικούς θεατές με το δίκανο. 

Σε αυτό το συνέδριο ο Αντριου Γεωργίου, ο πρόεδρος του Eurosport αναφέρθηκε σε μια πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι το 42% των νέων, ηλικίας από 13 έως 23 ετών δεν ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Το γράφω και το ξαναδιαβάζω, για να το χωνέψω: περισσότεροι από 4 στους 10 νέους σήμερα στον πλανήτη δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Κάποτε οι σύλλογοι ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο στην προσπάθειά τους να κερδίσουν νέους και περισσότερους οπαδούς. Σήμερα ανταγωνίζονται πλατφόρμες σαν το Netflix, τις social media πλατφόρμες σαν το Facebook και το YouTube, και το online gaming που αιχμαλωτίζει τα παιδιά. 

Όσα ζω στην διάρκεια των τελευταίων ετών με πείθουν ότι σε μια αντίστοιχη έρευνα στην ελληνική κοινωνία θα αποδεικνυόταν ότι το ποσοστό αγγίζει ή και ξεπερνά το 50%. Αυτό άλλωστε έχω διαπιστώσει και μέσα από πανεπιστημιακές έρευνες, ποιοτικές και ποσοτικές, στις οποίες έχω συνεισφέρει. Διότι ναι, το λέει άλλωστε και η κοινή λογική, αν συμβαίνει σε χώρες με πρωταθλήματα σαν το αγγλικό να υπάρχουν τόσοι νέοι που δεν ασχολούνται με την μπάλα. Πόσο μάλλον σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, της οποίας το πρωτάθλημα συνήθως στέλνει μηνύματα που λειτουργούν αποτρεπτικά προς την κοινωνία. “Σιγά μην αφήσω το παιδί να πάει στο γήπεδο να κινδυνέψει με τους αλήτες”.

Στην “2021 global sports marketing trends” έκθεσή της, η οποία εκδόθηκε προ ημερών. Η Nielsen Sports, μια ηγέτιδα εταιρεία στην ανάλυση των δεδομένων της παγκόσμιας αθλητικής αγοράς, αναφερόταν, ανάμεσα σε άλλα, στην απορία και τις ανησυχίες αυτής της αγοράς σχετικά με τις αλλαγές στη συμπεριφορά του “καταναλωτή’ των αθλητικών προϊόντων μετά το πέρας της πανδημίας. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, είναι δεδομένο ότι έχουν διαμορφωθεί νέες συνήθειες, οι οποίες ακόμη δεν έχουν καταγραφεί σε όλο τους το εύρος. Συνειδητά ή όχι, ο καταναλωτής έχει παγιοποιήσει αυτές τις αλλαγές στην συμπεριφορά του. Έχει διαμορφώσει νέα κουλτούρα, η οποία θα επηρεάσει, λέει η λογική, και τη νέα ψυχαγωγική ρουτίνα που θα δημιουργήσει στην εποχή του εμβολίου. 

Σε μια πρόσφατη έρευνα, η οποία αναφέρεται στην έκθεση της Nielsen Sports, καταγράφηκε η αύξηση του χρόνου που περνά ο μέσος ενήλικος κάτοικος στην Αγγλία online. Από τις 3 ώρες και τα 11 λεπτά τον Σεπτέμβριο του 2018 έφτασε στις 3 ώρες και τα 29 λεπτά τον Σεπτέμβριο του 2019. Τον Απρίλιο του 2020 ο μέσος χρόνος online είχε φτάσει στις 4 ώρες και 2 λεπτά. Μέσα από όλη αυτή την εμπειρία, του lockdown, οι ψηφιακές γενιές και εκείνες που προσαρμόστηκαν στην ψηφιακή εποχή έμαθαν να βλέπουν – και – το ποδόσφαιρο αλλιώς. Μαζί με δεύτερη οθόνη.

Γι’ αυτό και σήμερα η αγορά αναρωτιέται αν στο άνοιγμα των γηπέδων θα συναντήσει στις κερκίδες όσους είχε μάθει να συναντά πριν από τον κορονοϊό. Μια έρευνα της Nielsen στις ΗΠΑ έδειξε ότι στη διάρκεια του έτους Σεπτέμβριος 2019 – Σεπτέμβριος 2020 προστέθηκαν περίπου 11 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας 25-54 ετών που έμαθαν να βλέπουν αθλητικά μέσω των ψηφιακών πλατφορμών. Είπαμε, η πανδημία έχει διαμορφώσει νέες συνήθειες, δηλαδή αλλαγές που τείνουν να παγιοποιηθούν. 

Αν διαβάζεις συχνά τα σημειώματά μου, θα με θυμάσαι “διαχρονικά” να αναρωτιέμαι πώς μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να μένει άπραγο και να μην προσπαθεί να ξαναμπεί στην λίστα των ψυχαγωγικών προτιμήσεων του μέσου Έλληνα. Θα θυμάσαι ενδεχομένως και κείμενα που κατέγραφαν την τάση των “πιτσιρικάδων” να ασχολούνται περισσότερο με τις ξένες ποδοσφαιρικές ομάδες παρά με τις ελληνικές. Όσα καταλαβαίνω σήμερα με οδηγούν στην εκτίμηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο αρνείται πεισματικά να αλλάξει, όχι απλώς δεν θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα πρόκληση αλλά μάλλον θα δεχθεί την χαριστική βολή.

Την ώρα που οι ξένοι προβληματίζονται για την … ψηφιοποίηση της γηπεδικής εμπειρίας. Δηλαδή για να δίνουν τρόπους και ερεθίσματα στους θεατές για αλληλεπίδραση μέσα από το κινητό τους. Την ώρα που βρίσκονται στο γήπεδο (στο FT Business of Football Summit ο διευθυντής των αθλητικών συνεργειών του facebook είπε ότι ο μέσος ποδοσφαιρόφιλος αυξάνει κατά περίπου 55% τον χρόνο παρακολούθησης του αγαπημένου του σπορ. Αν του δίδεται τρόπος να συνδεθεί και να αλληλεπιδράσει). Το ελληνικό ποδόσφαιρο αρνείται να φτιάξει τις τουαλέτες των γηπέδων και τον χλοοτάπητα. 

Οι τελευταίες 10ετίες με έχουν βρει να περιμένω μάταια την ημέρα που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα αποφασίσει να “το πάρει αλλιώς”. Για να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει με την ελληνική κοινωνία. Ειδικά για να μιλήσει με τους νέους και να τους δώσει ερεθίσματα για να αποφασίσουν να βρεθούν στα γήπεδά του.  Σήμερα ρωτώ δεξιά και αριστερά να μάθω αν και τι ετοιμάζουν οι ομάδες προκειμένου να επαναλανσάρουν το προϊόν τους όταν θα επιστρέψουμε στην ελευθερία. Όσα ακούω με οδηγούν στην εκτίμηση ότι μετά από 1-2 χρόνια. Σε μια επόμενη έρευνα, το 50%+ των νέων που δεν ασχολούνται με την μπάλα θα έχει γίνει 70%+. Μέχρι να φτάσουμε στην εποχή του “ουδείς ασχολείται”. 

πηγη: gazzetta.gr