Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την γκέλα του Παναθηναϊκού κόντρα στην Λαμία και όσα οδήγησαν το σύνολο του Φατίχ Τερίμ σε μία σημαντική βαθμολογική απώλεια.
Όπως είναι διαμορφωμένο το φετινό πρωτάθλημα με τέσσερις διεκδικητές για τον τίτλο και με τους τρεις να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, κάθε απώλεια βαθμών σε παιχνίδι με μικρομεσαίο αντίπαλο στην τελική ευθεία ισοδυναμεί με ”αυτοκτονία”. Ο Παναθηναϊκός μέχρι το βράδυ του Σαββάτου είχε σχεδόν το τέλειο. Νίκες με όλες τις θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες, εκτός από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.
Η καταπληκτική Λαμία του Λεωνίδα Βόκολου τον ανάγκασε στην πρώτη εντός έδρας γκέλα με σύνολο που δεν συγκαταλέγεται στο Big-5, παίζοντας με παίκτη λιγότερο από το 39′!
Μπράβο στον Έλληνα τεχνικό για τον χαρακτήρα της ομάδας που έχει δημιουργήσει, η δουλειά του αξίζει πολλά μπράβο, όχι μόνο για το αποτέλεσμα που πήρε στη Λεωφόρο αλλά για την γενικότερη παρουσία της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα.
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θα ταξιδέψουν στη Φθιώτιδα μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας και στο Τριφύλλι περιμένουν μετά την ”κηδεία”, όλο και κάποιο ”δώρο”, δηλαδή να υποχρεώσει η Λαμία έναν από τους δύο ”δικεφάλους” σε γκέλα. Έχει αποδείξει πως μπορεί να το κάνει.
Εκτός από την εξαιρετική συμπεριφορά της Λαμίας πίσω από την μπάλα και την εκπληκτική ευστοχία της(2 γκολ σε τελικές ίσες με 0.46xGoals) στο χορτάρι της Λεωφόρου, υπήρχαν και μεγάλα λάθη του Παναθηναϊκού, τα οποία κόστισαν δύο πολύ σημαντικούς στην μάχη του τίτλου.
Τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Ποιά ήταν αυτά;
Ανεπίτρεπτη συμπεριφορά και στα δύο γκολ
Ο Παναθηναϊκός παίζοντας με παίκτη παραπάνω κατάφερε να δεχθεί δύο γκολ από την Λαμία. Από φάσεις που πρωτίστως έχουν την δική του ”σφραγίδα” και έπειτα των παικτών της Λαμίας.
Συγκεκριμένα:
Στο πρώτο γκολ ο Σαμέτ Ακαϊντίν κλέβει την μπάλα, έχει χώρο και χρόνο να απομακρύνει αλλά καθυστερεί και χάνει την κατοχή από τον Σίντκλει. Έπειτα ο Καρλίτος περνά με υπέροχη ντρίμπλα τον Ρούμπεν αλλά στο παράλληλο κουβάλημα που κάνει με την μπάλα είναι 1vs5 στην περιοχή του Τριφυλλιού. Κανείς δεν μπορεί να του κλέψει, κανείς δεν του ”κλείνει” έστω το δεξί για να μην στείλει την μπάλα προς την εστία. Ναι είναι ”μεγάλο” το γκολ που βάζει ο πάντα αγαπημένος Ισπανός επιθετικός αλλά η αντίδραση της άμυνας του Τριφυλλιού είναι κάκιστη.
Στο δεύτερο γκολ της Λαμίας, μετά την εκτέλεση κόρνερ, οι φιλοξενούμενοι παίρνουν την απομάκρυνση με τον Τόσιτς και από την αρχή μέχρι το τέλος της φάσης ο Τσιλούλης είναι αμαρκάριστος. Έχει χαθεί η ισορροπία στην άμυνα του Παναθηναϊκού, ο Ούγκο είναι ανάμεσα σε δύο παίκτες των φιλοξενούμενων, ο Ακαϊντίν μαρκάρει τον χώρο χωρίς ουσία στο πρώτο δοκάρι και ενώ θα έπρεπε είτε εκείνος να έχει κάποιο man to man είτε το Τριφύλλι να είχε ακόμη έναν παίκτη στην περιοχή, ώστε ο Τσιλούλης να μην εκτελέσει σαν σε προπόνηση. Φυσικά, η κεφαλιά αν και από κοντινή απόσταση, δεν είναι καλή. Ο Ντραγκόφσκι έχει κακή αντίδραση σε φάση που υπάρχει απαίτηση από τον κίπερ ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός, να έχει την απάντηση και να απομακρύνει.
φφφ
Ο Μαντσίνι έδειχνε τον τρόπο αλλά έγινε… φεστιβάλ σέντρας και σουτ από απόσταση
Ο Παναθηναϊκός μέχρι και την ισοφάριση του εξαιρετικού και χθες Μπερνάρντ, είχε πετάξει στα σκουπίδια όλο το πρώτο ημίχρονο. Δεν ήταν καλός. Με εξαίρεση το δοκάρι του Σπόραρ στο 9′ και το σουτ του Αϊτόρ στο 22′, τίποτα. Δεν είχε υπομονή, καθαρό μυαλό, συνδυασμούς στο επιθετικό τρίτο, ικανούς να του δώσουν περισσότερες ευκαιρίες. Μία μεγάλη βιασύνη, ένα ”θέλουμε” αλλά ”δεν έχουμε τον τρόπο”.
Υπήρχε ένας παίκτης μέσα στο γενικότερο πλαίσιο ελευθεριών στην επίθεση του Παναθηναϊκού που έδειχνε το πως πρέπει να γίνει η δουλειά, έδειχνε τον δρόμο. Ο Ντάνιελ Μαντσίνι.
Δημιούργησε με κάθετη πάσα το δοκάρι του Σπόραρ. Με ατομική ενέργεια και τέλειο συρτό, διαγώνιο γύρισμα στον Μπερνάρντ έφτιαξε το 1-1. Πάλι από μία ποιοτική δική του ενέργεια, η μπάλα έφτασε στον Βαγιαννίδη για την ασίστ στον Γερεμέγεφ. Ήρεμα, ποιοτικά, η μπάλα κάτω και… πάμε.
Μετά το 2-2 όλα αυτά πήγαν στα σκουπίδια, μαζί με την λανθασμένη αντικατάστασή του από τον Τερίμ, ο οποίος μετά το 2-1 θα μπορούσε να αφαιρέσει τον Σπόραρ, να ρίξει στο ματς τον Ζέκα και να επιστρέψει στο 4-3-3 αντί να συνεχίζει να παίζει με Ρούμπεν-Μπερνάρντ στον άξονα.
Το 2-1 το βρήκε με το σωστό 4-4-2 και την είσοδο του killer Γερεμέγεφ στο 46′, θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να ψάξει το τρίτο γκολ με μεγαλύτερη ισορροπία και ασφάλεια από το 59′ και μετά.
Τι έγινε, λοιπόν, μετά το 2-2; Φεστιβάλ σέντρας. Από… παντού. Είναι άλλο να σεντράρεις από επικίνδυνες ζώνες κοντά στην περιοχή και άλλο πράγμα από απόσταση. Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ματς, έχοντας 55 crosses ενώ ο μέσος όρος του είναι 16.6 στο φετινό πρωτάθλημα! Μόνο 17 σέντρες έκανε ο Μλαντένοβιτς, με τις περισσότερες να είναι απογοητευτικές.
Οι ”πράσινοι” έχασαν το μυαλό τους, δεν είχαν ψυχραιμία, δεν είχαν τρόπο να εκμεταλλευθούν το αριθμητικό τους πλεονέκτημα. Δεν είναι τυχαίο πως σε αυτό το διάστημα, όλες και όλες δύο ήταν οι καλές στιγμές. Στις καθυστερήσεις. Με τον Σπόραρ που βγάζει ο Τζανετόπουλος πάνω στη γραμμή και το δοκάρι του Κώτσιρα με σουτ εκτός περιοχής, ένα από τα πάρα πολλά που έγιναν, δείγμα της έλλειψης συγκέντρωσης.
Το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα για τον Παναθηναϊκό ενόψει της συνέχειας, καθώς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί το ”ήταν άτυχος” ή το ”έχασε πολλές ευκαιρίες”. 2.13xGoals έφτιαξε, 2 γκολ πέτυχε. Το ζητούμενο ήταν το γιατί δεν κατάφερε να φτιάξει περισσότερα πράγματα απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 39′!
Πρέπει να βρεθεί η λύση στο πρόβλημα με τους μυϊκούς τραυματισμούς
Στην εποχή των μετρήσεων, των labs, των πληροφοριών και των δεδομένων δεν μπορεί να υπάρχει ”τύχη” πίσω από τους συνεχόμενους μυϊκούς τραυματισμούς στον Παναθηναϊκό το τελευταίο δίμηνο.
Μέσα σε είκοσι λεπτά, το Τριφύλλι έχασε όλη την αριστερά πλευρά με τραυματισμό. Νοκ-άουτ ο Βέρμπιτς που θα κάνουμε καιρό να τον δούμε, νοκ-άουτ και ο Χουάνκαρ που φαίνεται να είναι σε καλύτερη κατάσταση.
Όταν σε 40-50 ημέρες, υπάρχουν 13-14 μυϊκοί τραυματισμοί, κάτι δεν λειτουργεί καλά. Για να είμαστε δίκαιοι: Ούτε γιατροί είμαστε, ούτε τις μετρήσεις έχουμε στα χέρια μας, ούτε γυμναστές είμαστε.
Εδώ, όμως, υπάρχει θέμα. Και δεν υπάρχει η… πολυτέλεια ενόψει της τελικής ευθείας, το Τριφύλλι να πηγαίνει σε κάθε ”τελικό”, έχοντας μισή ντουζίνα παίκτες εκτός πλάνων. Πρέπει να βρεθεί η λύση στο πρόβλημα. Ξεκάθαρα πράγματα.
