Ο ηθοποιός που ταυτίστηκε με τον απόλυτο κακό της ιστορίας του σινεμά, τον Χάνιμπαλ Λέκτερ. Κέρδισε απολύτως δίκαια το δεύτερό Όσκαρ της υπέροχης καριέρας του. Για την έξοχη ερμηνεία του στον «Πατέρα».
Στα 83 του χρόνια, ο Άντονι Χόπκινς έγινε ο γηραιότερος ηθοποιός που κερδίζει Όσκαρ ερμηνείας. Σπάζοντας το ρεκόρ του Κρίστοφερ Πλάμερ, που το είχε κερδίσει για τον δεύτερο ρόλο του στο Beginners. Κι ανατρέποντας τα προγνωστικά που ήθελαν τον Τσάντγουικ Μπόουζμαν να επικρατεί. Για τον ρόλο του Λέβι στη Θρυλική Μα Ρέινι.
Παρά το γεγονός πως η νίκη του δεν ήταν εντελώς εκτός προγράμματος. Ο Ουαλός ηθοποιός ομολόγησε πως δεν το περίμενε. Στέλνοντας ένα θερμό ευχαριστήριο μήνυμα από την εξοχή της ιδιαίτερης πατρίδας του. Όπου κάνει παρατεταμένες διακοπές με την οικογένειά του. Η ερμηνεία του στον Πατέρα του Φλοριάν Ζελέρ είναι ένα διαμάντι υποκριτικής. Έξοχο δείγμα των απεριόριστων δυνατοτήτων του στις αποχρώσεις. Ακόμη και των πιο ανεπαίσθητων και απροσδόκητων συναισθημάτων. Μια πρόκληση για έναν ηθοποιό ακόμη του δικού του διαμετρήματος. Αφού καλείται να ενσαρκώσει έναν άνθρωπο με άνοια. Σε ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, κλειστοφοβικό και εφιαλτικό. Ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα και την προβληματική του μνήμη.
Όσο και να θέλει να υποβαθμίσει το μέγεθος της δυσκολίας. Από επιλογή και στάση ζωής περισσότερο. Κι όχι εξαιτίας των αισθημάτων του προς την τέχνη του, ο Άντονι από τον Πατέρα του Φλοριάν Ζελέρ ήταν ό,τι πιο απαιτητικό έχει παίξει στην αγαπημένη του μεγάλη οθόνη, και το δεύτερο Όσκαρ ουδόλως του χαρίστηκε.
Δεν παραλείπει να υπογραμμίζει πως η ζωή είναι ωραία μόνο όταν απλοποιείται. Ποτέ δεν δίνει έμφαση στο υποκριτικό του χάρισμα. Τουναντίον. Υποβαθμίζει τη μαγεία και επιμένει στην τεχνική και την πείρα.
Σε πείσμα μιας πλούσιας και μακράς καριέρας, στη σκηνή, την τηλεόραση και το σινεμά, ο πάλαι ποτέ φιλόδοξος, Βρετανός ηθοποιός με το ακατέργαστο ταλέντο και την ασυμμάζευτη συμπεριφορά εντός και εκτός πλατό, θα μείνει για πάντα στη μνήμη των σινεφίλ για το αξέχαστο πορτρέτο του Χάνιμπαλ Λέκτερ στη Σιωπή των Αμνών, στον ρόλο του κανίβαλου ψυχιάτρου που είχε σκοπό να σκοτώσει όλους τους ανίατα αγενείς που είχαν την ατυχία να τον συναντήσουν.Ο Άντονι από τον «Πατέρα» του Φλοριάν Ζελέρ ήταν ό,τι πιο απαιτητικό έχει παίξει στην αγαπημένη του μεγάλη οθόνη, και το δεύτερο Όσκαρ ουδόλως του χαρίστηκε.
Το κορυφαίο ψυχολογικό θρίλερ του Τζόναθαν Ντέμι έκλεισε φέτος 30 χρόνια από την πρώτη προβολή του, και ο Χόπκινς θυμάται πως όταν τον προσέγγισε ο σκηνοθέτης, είχε στον νου του τον καλοπροαίρετο γιατρό που είχε υποδυθεί στον Άνθρωπο Ελέφαντα, μια δεκαετία πριν. Μα, αυτός ήταν ευγενικός, δεν είχε καμία φονική προδιάθεση, του είπε ζητώντας εξηγήσεις, και ο Ντέμι του απάντησε πως στο πρώτο εικοσάλεπτο της ταινίας, όλοι συζητούν με τρόμο στα μάτια για το πόσο ειδεχθής και απάνθρωπος είναι ο Λέκτερ, συνεπώς, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να εμφανιστεί πράος και ευθυτενής στο κελί του, μιλώντας απαλά και σωστά αγγλικά με εκζήτηση και αυτοπεποίθηση. Το σεξπιρικό τέρας κατάλαβε το νόημα και χρίστηκε ο νούμερο ένα κακός στην ιστορία του σινεμά.
Πηγή: lifo.gr
