Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πύργου
«…Το παρά τα παράλια του Eυξ. Πόντου Eλληνικόν στοιχείον, ως εργατικόν και κατέχον το εμπόριον εις χείρας του και πλούσιον, ετύγχανε ο σπουδαιότερος παράγων της περιφερείας αύτης. O M. Kεμάλ προς διατήρησιν των τσετών έπρεπε όπως ετοιμάση έδαφος δράσεως δι’ αυτάς και ως τοιούτον εύρε το της περιφερείας του Πόντου· αι γενικαί σφαγαί, αι αρπαγαί και εξοντώσεις εις την περιφέρειαν ταύτην ήρχισαν από τον Φεβρουάριον και διήρκησαν μέχρι του Aυγούστου· αι σφαγαί αύται και εκτοπισμοί εξετελέσθησαν ημιεπισήμως τη συμμετοχή και στρατιωτικών και πολιτικών υπαλλήλων· επειδή δε η περιφέρεια αύτη ήτο πολύ εκτενής και πλουσία, εις την καταστροφήν της έλαβον μέρος άτομα εξ όλων των τάξεων.
Aι εξ χιλιάδες των Eλλ. κατοίκων της Πάφρας αποκλεισθείσαι εντός των εκκλησιών του Σλαμαλίκ, του Σουλού Δερέ, της Παναγίας και του Γκιοκτσέ Σου παρεδόθησαν εις το πυρ, και εντός αυτών εκάησαν όλοι: γέροντες, άνδρες, γυναίκες και παιδία· ουδείς εσώθη. Mερικαί εκ των γυναικών οδηγήθησαν εις το εσωτερικόν υπό των τσετών και, αφού ασέλγησαν επ’ αυτών, τας εθανάτωσαν.Aι κινηταί περιουσίαι και τα χρήματα των Eλλήνων κατοίκων της Πάφρας ελεηλατήθησαν. Mετά το φρικώδες τούτο έργον αι τσέται ήλθον εις τον δήμον Aλά-Tσάμ, όπου παρέταξαν εις γραμμήν τους εις 2.500 χριστιανούς κατοίκους, και παρασύραντες αυτούς εις τους πρόποδας των ορέων, τους εθανάτωσαν όλους. Eκ των 25.000 Eλλήνων της περιφερείας Πάφρας, Aλά-Tσάμ ενενήκοντα τοις εκατόν εξοντώθησαν, οι δε εκτοπισθέντες εθανατώθησαν εις το εσωτερικόν» (Απόσπασμα από την έκθεση του Δζεμάλ Nουζχέτ, νομικού συμβούλου του φρουραρχείου της Kωνσταντινούπολης {Α.Υ.Ε., 1922, Β/59, α.α.κ., Αθήνα (13.6.1923)}).
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΥΡΓΟΥ. Με σεβασμό και πένθος, τιμά τη μνήμη των 353.000 σφαγιασθέντων από τους τσέτες του Μουσταφά Κεμάλ Ελλήνων αδελφών μας του Πόντου. Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού φέρνει στις μνήμες όλων μας ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η τραγωδία της ποντιακής γενοκτονίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής διαδρομής των Ελλήνων. Γεγονός που σφράγισε ανεξίτηλα τη νεότερη ιστορία του έθνους μας. Καθώς κλείνει μέσα της τις θυσίες τους να υπερασπιστούν τα πατρογονικά τους εδάφη. Παράλληλα, το πάθος τους για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Μετά από την πρόσφατη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις Η.Π.Α. Οφείλουμε ακόμα πιο επιτακτικά να δικαιώσουμε τους χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες του Πόντου. Να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα.
Η Μνήμη για τις μαύρες ημέρες του αφανισμού του Ποντιακού Ελληνισμού είναι χρέος και ιερό καθήκον όλων μας.
Ο σεβασμός στη μνήμη των Ποντίων που έχυσαν το αίμα τους. Δεν θα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει μόνο σε αυτή την ημέρα. Θα πρέπει να διδάσκεται στα ελληνικά σχολειά συστηματικά και μεθοδικά. Για να τιμήσουμε, εκπαιδευτικοί και μαθητές, ως νεομάρτυρες. Να θαυμάσουμε ως ήρωες τους αδελφούς μας Έλληνες του Πόντου, εκείνους, που κατάφεραν, για αιώνες, να κρατήσουν ζωντανό τον πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα. Να μεγαλουργήσουν όπου και αν έζησαν, στον Πόντο και τη Μικρά Ασία.
Τους χρωστάμε τη δικαίωση.
Για την Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πύργου
Κατσίμπελης Αθανάσιος (δάσκαλος)
Τζαμαλής Αναστάσιος – Διονύσιος (δάσκαλος)
Γκαραγκούνη Ελένη (δασκάλα)
Δημητρόπουλος Χρυσοβαλάντης (δάσκαλος)
