Του Κώστα Λεβέντη
Αντιπρόεδρου Επιμελητηρίου Ηλείας
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την εισήγηση της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Πατρών, έχει σχεδόν μονοπωλήσει την επικαιρότητα, η απειλή της απομάκρυνσης των τμημάτων του Πανεπιστημίου από την Ηλεία.
Αυτή η απειλή , εάν πραγματοποιηθεί, θα εξελισσόταν σε καθοριστικό χτύπημα στην καρδιά της Ηλειακής κοινωνίας.
Ένας νομός που διαθέτει τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα, ένας νομός που προσδίδει προστιθέμενη αλλά και επικοινωνιακή υπεραξία στην χώρα, δεν του αρμόζει αυτή η μεταχείριση από την πολιτεία.
Φορείς και κοινωνία αντιδρούν δικαίως. Χωρίς εκπτώσεις στο διεκδικητικό πλάνο, αντέτειναν σωρεία επιχειρημάτων τεκμηριώνοντας την υποχρέωση της πολιτείας αλλά και του Πανεπιστημίου Πατρών, όχι μόνο της παραμονής των τμημάτων στον νομό αλλά την περαιτέρω ανάπτυξή τους. Δηλαδή το αυτονόητο.
Για πρώτη ίσως φορά, όπως εξελίσσεται το ζήτημα, δημιουργείται κοινή συνισταμένη δράσεων, μιας και αναγνωρίζεται η κοινή αφετηρία όλων μας.
Αν κοιτάξουμε το καθρέπτη μας, είναι σίγουρο ότι θα αναγνωρίσουμε ευθύνες σε όλους μας για την μέχρι εδώ πορεία μας που συνέπειες αυτού, επιτρέπουν την αμφισβήτηση της ισότιμης συμμετοχής του Νομού Ηλείας στον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας. Η αυτοκριτική είναι πάντα ωφέλιμη για την αποφυγή των ίδιων λαθών ή αστοχιών που υπήρξαν.
Όμως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά.
Είναι κοινή η μοίρα μας, κοινά τα προβλήματά μας, κοινές οι αγωνίες μας, κοινά τα ζητούμενά μας και κοινή η προοπτική μας. Μένει να σταθούμε στο ύψος της ευθύνης που μας αναλογεί και στο ύψος των απαιτήσεων για την μετάβαση του Νομού σε μια νέα εποχή.
Είναι η απαίτηση των συνθηκών αλλά και η πρόκληση των απειλών. Που μας υποχρεώνει να ανοίξουμε την πόρτα στο μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία.
Αυτό προϋποθέτει όμως σχέδιο τεκμηριωμένο και ρεαλιστικό, προσήλωση στον στόχο και ενέργειες με άμεσα αποτελέσματα. Σύμφυτο στοιχείο δηλαδή του χώρου της αγοράς και ιδιωτικής πρωτοβουλίας που επί χρόνια δραστηριοποιούμαι. Σε διαφορετική περίπτωση, η απειλή θα πολλαπλασιαστεί και εμείς θα αναμένουμε άλλη μια ήττα ως κοινωνία.
Είναι η στιγμή να καταθέσουμε πρόταση τεκμηριωμένη όχι μόνο για αυτοδύναμο τμήμα το Μουσειολογίας. Αλλά για δημιουργία αυτοδύναμης Σχολής που τμήμα της θα είναι το τμήμα Μουσειολογίας. Αυτοδύναμης και βιώσιμης Σχολής με επιστημονικό περιεχόμενο και προσανατολισμό το πεδίο των επιστημών του πολιτισμού.
Το δικαιούμαστε και μπορούμε να το υποστηρίξουμε.
Ίσως πρέπει να ανασύρουμε από τα συρτάρια, την μελέτη που κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο από το 2017. Ο καθηγητής Παναγιωτόπουλος Γιώργος και σύμφωνα με την οποία, τεκμηριώνεται πρόταση για αυτόνομη σχολή . Μπορεί να αποτελέσει αυτή η μελέτη, μια βάση σχεδιασμού για αποτελεσματική διεκδίκηση, βιώσιμου ακαδημαϊκού περιβάλλοντος στον Νομό μας.
Στα πλαίσια αυτού του προβληματισμού και γνωρίζοντας την ύπαρξη, πέραν της μιας αυτόνομης σχολής σε άλλους Νομούς της χώρας μας. Εξελίσσω την πρότασή μου για δημιουργία και δεύτερης αυτόνομης σχολής με προσανατολισμό τον πρωτογενή τομέα μιας και είναι ο άλλος πυλώνας της οικονομίας μας με αφετηρία βέβαια το ήδη υπάρχον Τμήμα Γεωπονίας.
Είναι αναγκαίο σήμερα, πέραν από μικροδιαφωνίες και άγονες αντιπαραθέσεις. Να διαμορφώσουμε την κοινή συνισταμένη των δυνάμεων του Νομού μας για να είμαστε αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί.
Χωρίς συμβιβασμούς στα λίγα, μπορούμε να κερδίσουμε τον χρόνο που χάσαμε και να αποκτήσουμε περισσότερα ως Νομός και ως κοινωνία.
Οι εξελίξεις όμως είναι καταιγιστικές και δεν επιτρέπουν καθυστέρηση.
Η στρατηγική του νομού επιτυγχάνεται με ενιαία έκφραση προς την πολιτεία .
Όλα τα σφυριά να χτυπούν στο ίδιο αμόνι. Όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε πριν αρκετά χρόνια ο συμπατριώτης μου Μακρισιωτης Δικηγόρος Γιώργης Μπουλαλας. Και κάτι ακόμη έλεγε. Χρειάζεται ο ένας ,να δείχνει το δρόμο ,να δείχνει το στόχο ,να ενώνει !
Ζητείται άμεσα πρωτοβουλία, με συμβολικό αλλά και ουσιαστικό ρόλο, που να ενώσει την αυτοδιοικητική, πολιτική ,επιχειρηματική εκπροσώπηση του νομού . Αυτό επιβάλλεται να συμβεί άμεσα.
