Οι φοιτητές βρισκόμαστε στον κυκεώνα των εξελίξεων και καλούμαστε από 01.09.2022 να προσαρμοστούμε σε αντίξοες συνθήκες. Αυτή τη στιγμή έχει αποφασιστεί η μεταφορά της σχολής σε άλλη πόλη και η ενημέρωση που έχουμε για τον τρόπο που θα γίνει αυτή η μεταφορά είναι ελλιπής. Κανείς δεν απαντά στα ερωτήματα και τις αγωνίες μας. Μόνο μια ανακοίνωση ότι βγήκε το περίφημο προεδρικό διάταγμα. Και έπειτα σιωπή.
Είμαστε αρκετοί φοιτητές που εξετάζουμε τρόπους να συνεχίσουμε τις σπουδές μας χωρίς όμως να μετεγκατασταθούμε στο Μεσολόγγι. Αυτό για μας είναι αδύνατο. Το μόνο όπλο μας σε αυτό τον αγώνα πέρα από την ανάγκη μας για γνώση είναι η Αλληλεγγύη.
Κάποιοι φοιτητές ήμασταν παρόντες σε εκείνη την περίφημη συνάντηση με τον υφυπουργό παιδείας κύριο Συρίγο. Δυστυχώς όμως δεν μας έδωσαν την παραμικρή σημασία. Ρωτήσαμε ποια μέριμνα υπάρχει για όσους δυσκολεύονται να ακολουθήσουν. Απάντησαν αόριστα ότι “φοιτητές των Τμημάτων Γεωπονίας στην Αμαλιάδα, Μουσειολογίας στον Πύργο και Φυσικοθεραπείας στο Αίγιο που η μόνιμη κατοικία αυτών και των γονέων τους βρίσκεται στις εν λόγω περιοχές αντίστοιχα θα στεγαστούν κατά προτεραιότητα στην φοιτητική εστία ή σε μισθωμένες κλίνες του ιδρύματος”.
Δεν απάντησαν όμως ούτε το πότε αναμένεται αυτό ούτε αν υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες. Υπάρχουν δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που αναφέρουν ότι ‘’Σύντομα πρόκειται να εγκατασταθεί εργολαβία για την δημιουργία αξιοπρεπών εστιών για τους φοιτητές.” άρθρο στην σελίδα Αιχμή (ιστότοπος Αιτωλοακαρνανίας) στις 11/02/2022. Τα έργα αυτά έχουν ολοκληρωθεί ; Κι αν όχι σε τι στάδιο βρίσκονται; Θα μπορέσουν από 01/09/2022 να δεχθούν τους φοιτητές ή είναι μια ακόμα κίνηση εντυπωσιασμού χωρίς αντίκρισμα;
Ως Ανεξάρτητη κίνηση Φοιτητών Γεωπονίας θεωρούμε ότι η προτεραιότητα για μια θέση στην Εστία δεν λύνει το πρόβλημα. Οι φοιτητές των τμημάτων που καταργούνται έχουμε συνειδητά επιλέξει τον τόπο αυτό τόσο για να σπουδάσουμε όσο και να χτίσουμε το μέλλον μας. Ζούμε, εργαζόμαστε εδώ και έχουμε δώσει πνοή στην τοπική κοινωνία.
Μια λύση είναι το livestreaming που πολλά πανεπιστήμια όπως το Οικονομικό Πανεπιστήμιο στην Αθήνα το έχουν υιοθετήσει. Είναι μια σύνδεση ενός μαθήματος που γίνεται δια ζώσης στην αίθουσα κανονικά του πανεπιστημίου και της αναμετάδοσης αυτού στους φοιτητές που δεν παρευρίσκονται στην αίθουσα. Θα μπορούσε η παρουσία των φοιτητών να γίνεται κυκλικά σε ομάδες για να αποφευχθεί το φαινόμενο ο καθηγητής να διδάσκει σε άδειο αμφιθέατρο. Έτσι εξασφαλίζεται ότι θα υπάρχει ένας ικανοποιητικός αριθμός ατόμων στην αίθουσα. Ο καθηγητής θα είναι στο χώρο του πανεπιστημίου με την παρουσία φοιτητών όπως γίνεται κανονικά και ταυτόχρονα οι φοιτητές που δεν παρευρίσκονται παρακολουθούν κι εκείνοι τη διάλεξη από το χώρο στον οποίο βρίσκονται.
Για μας μετρά ο άνθρωπος και οι φοιτητές δεν είναι απλά ένα νούμερο σε ένα χαρτί.
Είναι σαν να επαναλαμβάνεται συνεχώς η ίδια αποτυχημένη συνταγή. Το 2013 ανάγκασαν τους φοιτητές του τμήματος Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών (ΘΕ.ΚΑ) να μετακομίσουν από Μεσολόγγι σε Αμαλιάδα ανέκοψαν τις σπουδές τους και επικαλέστηκαν μάλιστα τα χαμηλά ποσοστά αποφοίτησης του τμήματος αυτού για να υποσκάψουν και το τμήμα που τους διαδέχθηκε. Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της μεταφοράς οι απόφοιτοι ήταν για 7 – 8 ανά έτος ενώ τα τελευταία χρόνια είναι 40 απόφοιτοι σχεδόν όσοι και οι απόφοιτοι της Ιατρικής.
Είναι λες και το υπουργείο παιδείας παίζει Πινγκ πονγκ την έδρα της σχολής με μπαλάκια τους φοιτητές να περιφέρονται από πόλη σε πόλη.
Ως Ανεξάρτητη κίνηση Φοιτητών Γεωπονίας αγωνιζόμαστε με όποιον τρόπο έχουμε στη διάθεση μας για την παραμονή της σχολής μας στην Αμαλιάδα τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών μας. Νομίζουν ότι είμαστε αόρατοι αλλά έχουμε φωνή και άποψη. Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε για το μέλλον μας. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μας ξεριζώσει.
Αντί επιλόγου
Η Ηλειακή γη, έχει διατηρήσει ακόμα και σήμερα την μαγεία της, να προσφέρει έμπνευση με ένα τρόπο παράξενο γεμάτο μυστικισμό. Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια της τέχνης, χαρίζει άφθονα τους καρπούς της φύσης στον εύφορο κάμπο της και σε κάνει να την ερωτευτείς. Είναι μια ζωντανή κοιτίδα πολιτισμού αλλά συνάμα είναι από τους πιο παραγωγικούς νομούς στην χώρα. Ο τόπος που για την αρχαιότητα ήταν ιερός, τώρα δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Αυτή τη στιγμή απογυμνώνεται και από την τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και τα δυο πανεπιστημιακά τμήματα του νομού που είχαν ιδρυθεί το 2019, η Μουσειολογία και η Γεωπονία, μεταφέρονται σε Πάτρα και Μεσολόγγι αντίστοιχα. Ακολουθώντας την ‘’μοίρα’’ του ΤΕΦΑΑ με έδρα τον Πύργο καταργήθηκε εν τη γενέσει του μόλις ανέλαβε τα ηνία του Υπουργείου Παιδείας η κυρία Κεραμέως και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν θα μιλήσω όμως πάλι ούτε για τις αδικίες ούτε για την διάλυση της δημόσιας παιδείας ούτε για πολιτική. Μίλησα αρκετά γι΄ αυτά, μέσα από ομιλίες και συνεντεύξεις που δημοσιεύτηκαν, όλο αυτό το διάστημα. Ως Ανεξάρτητη κίνηση Φοιτητών Γεωπονίας αγωνιστήκαμε με όποιον τρόπο είχαμε στη διάθεση μας για την παραμονή της σχολής τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών μας.
Θέλω απλά να εκφράσω όλα αυτά που αισθάνομαι.. Όχι δεν είναι επίκληση στο συναίσθημα. Είναι το δικό μου αντίο, στα όνειρα στους κόπους και τις ελπίδες.
Θέλω να μιλήσω για το ταξίδι που ξεκίνησε το 2019 όταν έδωσα για 3η φορά πανελλήνιες εξετάσεις και πέτυχα την εισαγωγή μου στη σχολή Γεωπονίας που είχε μέχρι χθες έδρα την Αμαλιάδα. Έδωσα εξετάσεις στο 27ο Γενικό Λύκειο Αθηνών στην περιοχή του Κολωνού στο κέντρο της Αθήνας. Δούλευα τότε σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών. Παράλληλα μελετούσα για τις πανελλήνιες εξετάσεις έχοντας την πλήρη στήριξη και του συζύγου μου έχοντας από κοινού την πεποίθηση ότι η ανάγκη για γνώση δεν έχει όριο ηλικίας.
Ένα πτυχίο άλλωστε δεν εξασφαλίζει πάντα μια καλοπληρωμένη θέση εργασίας και ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν ήταν ποτέ αυτός. Τα εφόδια που αποκομίζει κάποιος από την καλλιέργεια του πνεύματος, είναι αυτά που αλλάζουν την ποιότητα της ζωής. Δουλεύουμε για τον βιοπορισμό μας και σπουδάζουμε για το πνεύμα και την ψυχή μας.
Ο δρόμος βέβαια αυτός ποτέ δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα κι αυτό το ξέρουν καλά όσοι τον έχουν σεργιανίσει. Οι κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν δυσχεραίνουν πολύ περισσότερο το δρόμο αυτό. Το κόστος μιας μετεγκατάστασης σε άλλη πόλη είναι υψηλό ειδικά για οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Πολλοί συμφοιτητές μου εργάζονται για να μπορέσουν να υποστηρίξουν τη διαβίωση τους.
Είναι εκείνος ο φοιτητής που εργάζεται εδώ και 21 χρόνια σε Γεωπονικό κατάστημα και συμπλήρωσε το μηχανογραφικό του με μοναδική επιλογή την πόλη της Αμαλιάδας. Την πόλη που εργάζεται και έχει δημιουργήσει οικογένεια και έχει καταφέρει να μη χρωστά κανένα μάθημα.
Είναι η κοπέλα που ήρθε από το εξωτερικό για να σπουδάσει στην Ελλάδα, επέλεξε την Γεωπονία της Αμαλιάδας και έχει περάσει με επιτυχία όλα τα μαθήματα.
Είναι η κοπέλα που εργάζεται σε ψαροταβέρνα και κοιμάται λίγες ώρες παλεύοντας για ένα άρτιο αποτέλεσμα και το καταφέρνει.
Είναι εκείνοι οι απόφοιτοι της σχολής που είναι επιτυχημένοι στο αντικείμενο που σπούδασαν και εργάζονται ως Γεωπόνοι στα καταστήματα και εργοστάσια των γύρω περιοχών.
Είναι η κοπέλα από το τμήμα των Τεχνολόγων Γεωπόνων που δουλεύει σε καφετέρια και παλεύει κι εκείνη να τελειώσει τη σχολή και να πάρει το πτυχίο της.
Είναι οι μεταβατικοί φοιτητές που μετά την λήψη του πτυχίου των Τεχνολόγων Γεωπόνων παρακολούθησαν 12 επιπλέον μαθήματα για να λάβουν τον Πανεπιστημιακό τίτλο.
Τέλος είναι και όσοι έκαναν μεταπτυχιακό στο τμήμα μας έχοντας ως στόχο την συνέχεια της έρευνας και την πειραματική εξέλιξη.
Είναι όλα εκείνα τα ξενύχτια αγκαλιά με το λαπτοπ για τις εργασίες της σχολής, είναι τα άγχη της εξεταστικής, είναι οι διαλέξεις των καθηγητών, είναι οι έριδες και οι φιλίες με τους συμφοιτητές. Είναι τα γέλια και τα κλάματα. Είναι εκείνο το πρωινό αεράκι που σε ανανεώνει και σε γεμίζει ενέργεια. Είναι η μυρωδιά της βροχής στο χωματόδρομο στο δρόμο για τη σχολή. Είναι η ηρεμία της πόλης και η χαρά της δημιουργίας. Είναι τα πρώτα φύλλα που έκαναν την εμφάνιση τους στο σπορείο μας. Είναι ο καυτός ήλιος στα θερμοκήπια. Είναι η καλλιέργεια του μύκητα σε τρυβλίο κι η αναγνώριση του στο μικροσκόπιο. Είναι τα έντομα που κυνηγούσαμε με την απόχη. Είναι όλα αυτά τα απρόοπτα και τα αστεία που θα θυμάμαι. Είναι το έργο που έμεινε μισό. Είναι τα 34 μαθήματα που πέρασα και πλησίαζα στο πτυχίο. Είναι που τώρα το βλέπω να απομακρύνεται σαν το μπαλόνι που το πήρε ο αέρας.
Νιώθω σαν ένα φυτό που ζούσε προστατευμένο στο χώρο του θερμοκηπίου και κάποιοι εισέβαλλαν ξαφνικά και γκρεμίζουν τον κόσμο μου. Είχα αναπτύξει ένα υποτυπώδες ριζικό σύστημα, είχε ψηλώσει ο βλαστός, είχαν εκπτυχθεί οι οφθαλμοί κι είχα αρχίσει να ανθίζω. Είχαν δειλά δειλά εμφανιστεί και οι πρώτοι καρποί αλλά δεν πρόλαβαν να καρποδέσουν. Είναι η μεταφύτευση που πρέπει να γίνει μακριά από εδώ. Είναι το ξερίζωμα που με πονάει. Είναι που δεν θα συγκομιστούν οι καρποί των κόπων μου.
Μαρία Κατούφα ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ
