Άρθρο του πρώην Διοικητή Γ/Ν Ηλείας, Κώστα Διαμαντόπουλου
Στο «Γατόπαρδο» του Τομάζι ο φιλόδοξος Τανκρέντι απευθύνεται στον αιφνιδιασμένο Δον Φαμπρίτσιο λέγοντας του «αν θέλουμε να μείνουν όλα όπως είναι, τότε όλα πρέπει να αλλάξουν».
Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η Σικελία του 1860, της περιόδου του Risorgimento1 , της παρηκμασμένης φεουδαρχίας και της ανόδου των αστικών στρωμάτων, με το ραγδαία ερημοποιούμενο σύστημα υγείας στην Ηλεία;
Τα στοιχεία που παρουσίασε η εφημερίδα «Πρώτη» στις 182 και 253 Σεπτεμβρίου σκιαγραφούν το λειτουργικό προφίλ του ΕΣΥ στο νομό, αποκαλύπτουν δυνατά και αδύνατα σημεία και επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα αλλαγών.
Το ΕΣΥ στην Ηλεία χρειάζεται το δικό του Risorgimentο.
Εκείνος πάντως που χρειάζεται να παραμείνει αναλλοίωτος είναι ο ιδεολογικός προσανατολισμός του ΕΣΥ (αυτό δεν αφορά μόνο την Ηλεία) που αναφέρεται στην καθολική κάλυψη του πληθυσμού, την κάλυψη των ανικανοποίητων αναγκών, τη μείωση των ανισοτήτων και την αποσυμπίεση των νοικοκυριών από το βάρος των ιδιωτικών πληρωμών.
Στο νομό μας απαιτούνται παρεμβάσεις τόσο στην εξωνοσοκομειακή φροντίδα συμπεριλαμβανομένης και της Πρωτοβάθμιας όσο και στην νοσοκομειακή περίθαλψη.
Στο πεδίο της Πρωτοβάθμιας το πυκνό δίκτυο Κέντρων Υγείας αποτελεί πλεονέκτημα που χρειάζεται να αξιοποιηθεί σε βάθος. Η ενδυνάμωση της εργαστηριακής και απεικονιστικής τους υποστήριξης θα αποτρέψει αχρείαστες παραπομπές και θα διευκολύνει κατοίκους περιοχών στις οποίες δεν υπάρχουν συμβεβλημένα εργαστήρια. Παράλληλα είναι επιβεβλημένη η δημιουργία Κέντρου Ψυχικής Υγείας που θα παρέχει υπηρεσίες στην κοινότητα.
Η μείωση των ημερών νοσηλείας στην Ηλεία (πρόκειται για γενική τάση που αποτυπώνεται και σε επίπεδο χώρας) επιτρέπει τη συγκεντροποίηση της νοσοκομειακής περίθαλψης με δεδομένο ότι χρειαζόμαστε λιγότερες κλίνες οξείας νοσηλείας παρά την αύξηση του αριθμού των νοσηλευομένων.
Στο πεδίο της εξωνοσοκομειακής φροντίδας, πέραν της Πρωτοβάθμιας, απαιτούνται παρεμβάσεις στους τομείς της αποκατάστασης, της ανακουφιστικής φροντίδας, της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και της φροντίδας ηλικιωμένων με χρόνια νοσήματα.
Τα εμπόδια για μια τέτοια συζήτηση στην Ηλεία είναι γνωστά. Τοπικισμοί, πλειοδοσίες προεκλογικού τύπου, τακτικισμοί, παραλυτικές ισορροπίες κι ένας ξεπερασμένος νοσοκομειοκεντρισμός «βραχυκυκλώνουν» το μετασχηματισμό του συστήματος υγείας ώστε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του πληθυσμού.
Ο Δον Φαμπρίτσιο τελικά αποδέχτηκε μάλλον ψύχραιμα τις αλλαγές.
Στην Ηλεία ακόμα τις συζητάμε…
1Πρόκειται για περίοδο ραγδαίων πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών που χαρακτηρίζεται από την παρακμή της φεουδαρχίας, της άνοδο της αστικής τάξης και τελικά την ενοποίηση τμημάτων της Ιταλίας με την καθοριστική συμβολή του Γκαριμπάλντι.
