*Την Τετάρτη στη Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη Πύργου η παρουσίαση του νέου βιβλίου της Μ. Κουτσουνά με τίτλο «ΛΕΞΕΙΣ άγνωστες – δυσνόητες – ξεχασμένες στην Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη»
Συνέντευξη στην Άννα Αγγελίδου
([email protected])
Μερικές μόλις ώρες πριν η Ηλεία συγγραφέας Μαρία Κουτσουνά παρουσιάσει το νέο της βιβλίο με τίτλο «ΛΕΞΕΙΣ άγνωστες – δυσνόητες – ξεχασμένες στην Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» στη Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη Πύργου, μίλησε στην «Πρώτη» για το νέο πόνημα. Η Μαρία Κουτσουνά μίλησε τόσο για το νέο της βιβλίο, ενώ έστειλε και το δικό της μήνυμα στους νέους ανθρώπους προτρέποντας τους να επιλέγουν να περνούν χρόνο με ένα βιβλίο καθώς όπως επισημαίνει: «Το βιβλίο ακόμα και σε ηλεκτρονική μορφή είναι μια συντροφιά, ένα χέρι που ανοίγει παράθυρα σε πολλούς ορίζοντες».
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της Μ. Κουτσουνά:
Ερ . Την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου, θα βρεθείτε στον Πύργο στο πλαίσιο της παρουσίασης του νέου σας βιβλίου με τίτλο: «ΛΕΞΕΙΣ άγνωστες – δυσνόητες – ξεχασμένες στην Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη». Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για το πώς προέκυψε η συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Απ. «Ηθικός αυτουργός αυτού του πονήματος είναι ο Ελληνο-Ιταλός εκδότης Νικόλα Κροτσέτι ο οποίος σε μια συνέντευξή του εξέφρασε την άποψη πως οι Έλληνες δεν αγαπούν τον Καζαντζάκη.
Η φίλη και συνάδελφος Μαργαρίτα Μίληση και εγώ «από πατριωτισμό» αποφασίσαμε να καλύψουμε αυτό το κενό. Βέλη στη φαρέτρα μας η παιδεία μας ως τεχνικοί, ο συνδυασμός της αναλυτικής σκέψης με την φαντασία,• ο χαρακτήρας μας όπως έχει διαμορφωθεί έπειτα από πολλά χρόνια επαγγελματικής δραστηριότητας που μας προίκισε με εγρήγορση, επιμονή, υπομονή και αγάπη για τη δουλειά καθώς και τις ικανότητες που η κάθε μια ξεχωριστά και συμπληρωματικά διαθέτουμε.
Στην απόφαση αυτή συνέβαλαν και οι αναφορές φίλων ότι άρχισαν να διαβάζουν την Οδύσσεια και δεν την συνέχισαν λόγω της ιδιαιτερότητας στη σύνταξη και στη γλώσσα».
Ερ. Πως θα σκιαγραφούσατε το περιεχόμενο του βιβλίου σας για έναν αναγνώστη που δεν το έχει ακόμα διαβάσει;
Απ. «Με αυτό το βιβλίο που παραδίνουμε στο κοινό, φιλοδοξούμε να καταστεί ωφέλιμο στους αποδέκτες του, στον απλό αναγνώστη ή στον μελετητή, στους νέους που αποφασίζουν να διαβάσουν αυτό το μεγαλειώδες έπος, βοηθώντας τους να ξεπεράσουν τον σκόπελο της ιδιαιτερότητας της γλώσσας του.
Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε μία όσο το δυνατόν σωστότερη απόδοση των λέξεων που χαρακτηρίζονται ως δυσνόητες, άγνωστες ή ξεχασμένες σε ένα εύχρηστο βοήθημα που θα συνοδεύει τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου.
Με αυτό το στόχο αναζητήσαμε βοηθήματα σε έντυπο ή ηλεκτρονικό υλικό αλλά και σε πρωτογενείς πληροφορίες και έρευνες από φίλους και συγγενείς που ζουν και εργάζονται στην ύπαιθρο, οι οποίοι με καμάρι και υπομονή ανταποκρίθηκαν».
Ερ. Έχετε ήδη εκδώσει συνολικά έξι βιβλία. Εσείς πώς θα συστηνόσασταν στο αναγνωστικό κοινό, ως ποιήτρια ή ως μυθιστοριογράφος;
Απ. «Η ποίηση με συντροφεύει από τα πολύ νεανικά μου χρόνια. Με τον πεζό λόγο ασχολήθηκα τελευταία αλλά και τα δύο μου προσφέρουν ικανοποίηση και ευφορία. Νομίζω πως θα συστηνόμουν απλά ως Λογοτέχνης».
Ερ. Διαπιστώνουμε ότι με την πάροδο των χρόνων, μειώνεται σημαντικά ο αριθμός εκείνων που επιλέγουν ένα βιβλίο για τον ελεύθερο χρόνο τους και κυρίως αυτό αφορά τη νέα γενιά. Ποιο είναι το μήνυμα το οποίο θα θέλατε να στείλετε εσείς στους νέους σήμερα;
Απ. «Το βιβλίο ακόμα και σε ηλεκτρονική μορφή είναι μια συντροφιά, ένα χέρι που ανοίγει παράθυρα σε πολλούς ορίζοντες. Οπωσδήποτε ένα βιβλίο καλύπτει όλες τις αισθήσεις και αυτό σε χαρτί προσφέρεται ακόμα και για χάδι. Γενικά η ανάγνωση βιβλίων καλύπτει όχι μόνον ώρες μοναχικές αλλά και ενδιαφέρουσες συζητήσεις χωρίς να παραληφθεί η προσφορά του στην ευζωία.
Όσο για το δικό μας βιβλίο που αποδελτιώνει λέξεις, αυτές που χαρακτηρίσαμε άγνωστες, δυσνόητες, ξεχασμένες θέλουμε να ελπίζουμε πως θα βοηθήσει στο να διαβαστεί η Οδύσσεια του Ν. Καζαντζάκη χωρίς “φόβο” αλλά με “ενθουσιασμό».
Ερ. Από το σύντομο βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι έχετε σπουδάσει και έχετε εργαστεί ως αρχιτέκτονας νοσοκομειολόγος, ιδιότητα άγνωστη, οφείλω να ομολογήσω. Πείτε μας λίγα λόγια για σας.
Απ. «Εργαζόμουν ως Αρχιτέκτων όταν τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησε η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων υγείας στην Ελλάδα. Εκείνη την περίοδο, λόγω γνώσης της Γερμανικής γλώσσας, ενεπλάκην στη μελέτη των δύο Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων Ηρακλείου Κρήτης και Ιωαννίνων.
Με αυτή την ευκαιρία έμαθα πολλά σχετικά με τις λειτουργικές ανάγκες μιας μεγάλης νοσοκομειακής εγκατάστασης αλλά και των επιμέρους ιατρικών τμημάτων.
Η συνεργασία μου με ειδικούς σε αυτό τον τομέα με ενέπνευσε και σε όψιμη ηλικία παρέδωσα την διδακτορική μου διατριβή στο Βερολίνο όπου μελέτησα την οργάνωση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην Ελλάδα.
Το ενδιαφέρον μου για την Νοσοκομειακή Αρχιτεκτονική προέκυψε από την ανάγκη της κοινωνίας μας για πιο εξανθρωπισμένη λειτουργία και κλίμακα του Νοσοκομείου μακριά από στείρες φονξιοναλιστικές, τεχνοκρατικές και τελικά στερεότυπες προσεγγίσεις, αρχή που με ενέπνευσε τη δεκαετία του ’70 όταν η κοινωνική αρχιτεκτονική ήταν ακόμα στο επίκεντρο».
Ερ. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, τα επόμενα συγγραφικά σχέδια σας για το μέλλον;
Απ. «Συνταξιούχος πια το ενδιαφέρον μου έχει επικεντρωθεί στην συγγραφή. Ποιήματα, ένα διήγημα, δύο νουβέλες και ένα παραμύθι βρίσκονται στο γραφείο μου. Τι θα προωθηθεί σε έκδοση ακόμα δεν ξέρω.
Ποια είναι η Μαρία Κουτσουνά
Η Μαρία Κουτσουνά γεννήθηκε το 1939 στο Αλποχώρι Πύργου Ηλείας, δεύτερο παιδί της οικογένειας Αθανασίου Κουτσουνά, γαιοκτήμονα, με έναν μεγαλύτερο αδελφό και δύο μικρότερες αδελφές. Εκεί τελείωσε το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο και στον Πύργο το γυμνάσιο Θηλέων.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Technische Hochschule στο Graz από όπου αποφοίτησε το 1966. Αργότερα από το 1987 – 1994 εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα “Μοντέλα για την οργάνωση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην Ελλάδα υπό το πρίσμα των ιδιαιτεροτήτων της χώρας”, στο Technische Universitat στο Βερολίνο και αναδείχτηκε διδάκτωρ αρχιτεκτονικής το 1994.
Τα πρώτα χρόνια μετά τις βασικές της σπουδές εργάστηκε στην τεχνική υπηρεσία του Πανεπιστημίου Graz και στη Βιέννη στο αρχιτεκτονικό γραφείο Lucas Lang – Peter Czernin.
Από το 1970 που γύρισε στην Ελλάδα δούλεψε στο Αρχιτεκτονικό γραφείο «Θύμιος Παπαγιάννης & Συνεργάτες. ΑΜΕ» σε ρόλο συντονίστριας και μέλους ομάδων μελέτης αρχιτεκτονικών μελετών νοσοκομειακών και βιομηχανικών έργων. Συνεργάστηκε ακόμα με την εταιρεία SYMA Collaborating Architects και το Νοσοκομείο Άγιος Σάββας.
Παράλληλα σε περίοδο αναδουλειάς στο αρχιτεκτονικό επάγγελμα φοίτησε στη Σχολή Ξεναγών και άσκησε το επάγγελμα του ξεναγού.
Έχει συνταξιοδοτηθεί και ασχολείται με την πεζογραφία και την ποίηση.
