Ο Πάνος ήταν η χαρά της παρέας μας της γειτονιάς μας της οικογενείας του των συγγενών του των φίλων του της μικρής κοινωνίας μας.

Ήταν ανήσυχα ήσυχος, ήταν σκωπτικός, ήταν πειραχτήρι αλλά και γλυκός και πονετικός  και μερακλής, του άρεσε η καλή παρέα, οι πολιτικές συζητήσεις ήταν πιστός στα δημοκρατικά ιδεώδη, ήταν και τι δεν ήταν.

Με τον φιλο μου μεγαλώσαμε μαζί στα Κανούλια στον Άγιο Χαράλαμπο και στις αλάνες της γειτονιάς μας παίζαμε ποδόσφαιρο και οι μεγάλοι βάζανε στοιχήματα καραμέλες ποια ομάδα θα κερδίσει.

Τέτοιες μέρες στολίζαμε τον επιτάφιο στην Αγία Κυριακή και βαραγαμε τις καμπάνες την Μεγάλη Παρασκευή λυπητερά και χαρούμενα στην Ανάσταση.

Μετά μεγαλώσαμε κάναμε οικογένειες αλλά οι φιλιες δυνάμωναν με καινούργιους φίλους με καινούργιες ιδέες μα με την ίδια αγάπη, εκτίμηση, όπως των παιδικών χρονών.

Κάναμε ατέλειωτα γλέντια, κάναμε ταξίδια, κάναμε πλάκες και καζούρες, έχουν μείνει ιστορικές οι βραδειές στο παλιό και νέο ΩΚΕΑΝΙΣ, περνάγαμε καλά στην μουντή καθημερινότητα μας που πολλές φορές έκρυβε πόνο, θλίψη και απώλειες .

Πάντα χαμογελούσε ακόμα και στα δύσκολα και ήταν αισιόδοξος και αυτήν την αίσθηση μας την μετέφερε σε όλους κάνοντας τις δύσκολες στιγμές μας διαχειρίσιμες.

Φίλε θα μας λείψεις αλλά θα ζεις μαζί μας όταν εμείς οι φίλοι σου που μείναμε θα πίνουμε το κρασάκι που σου άρεσε και θα βλέπουμε την αγαπημένη σου ΑΕΚ όταν θα παίρνει το πρωτάθλημα.