Μία ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση πραγματοποίησε η Νένα Χρονοπούλου- γραμματέα της οργάνωσης 4ΑΜΕΑ, που έρχεται ουσιαστικά να μας αφυπνίσει από τον λήθαργο της καθημερινότητας και να μας θυμίσει ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που μας έχουν ανάγκη. Στην ανάρτηση της η Ν. Χρονοπούλου επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Έκπληξη χαράς και συγκίνησης μας περίμενε στον Πύργο Ηλείας !
Αυτό το καλοκαίρι ο δρόμος μας έβγαλε στον Πύργο Ηλείας εκεί στις μοναδικές παραλίες που μπορούν να σε κάνουν να χάσεις το μυαλό σου.
Παρ’ όλο που πήγαμε για ξεκούραση η οργάνωση της 4ΑΜΕΑ δε σταματάει ποτέ, γι’ αυτό μαζί μας είχαμε όπως πάντα τα στοιχεία των “ωφελουμένων” αλλά και των “προστατευομένων” μελών μας.
Έτσι διαπιστώσαμε πως ένα “ωφελούμενο” μέλος μας βρίσκεται στον Πύργο Ηλείας, και μάλιστα πως έχει 100% αναπηρία !
Αυτό ήταν, με μία φωνή είπαμε με τον Τάσο πως είναι αδύνατο να βρισκόμαστε τόσο κοντά του και να μην το επισκεπτόμασταν.
Αμέσως τηλεφωνήσαμε στην κ. Αγαθή Ρηγοπούλου, φίλη αλλά και Πρόεδρο του Συλλόγου ΑμεΑ Πύργου ΗΛΙΣ, λέγοντάς της πως πρέπει να κάνουμε επίσκεψη “έκπληξη” στο μέλος μας.
Η κ. Ρηγοπούλου με μεγάλη προθυμία οργάνωσε την έκπληξη που της ζητήσαμε και έτσι την Πέμπτη 25/8/2022 το απόγευμα χτυπούσαμε το κουδούνι του «ωφελούμενου» μέλους μας, που βρισκόταν στο κέντρο του Πύργου.
Περιττό να σας πω τι έγινε όταν ανταμωθήκαμε, έκπληξη, χαρά, ελπίδα ένα σωρό ανάμεικτα συναισθήματα που τα ζήσαμε με γέμισαν οι καρδιές μας από αγάπη.
Δε χρειάστηκε να πούμε πολλά, άρχισε να πέφτει δυνατή βροχή, και μαζί άνοιξε και η καρδιά της αγαπημένης μητέρας που είναι πολύτεκνη (4 παιδιά), χωρισμένη εδώ και ενάμιση χρόνο και άνεργη, πως να εργαστεί όταν η μικρή της έχει 100% αναπηρία και οι ώρες που μπορεί να πάει στην οποιαδήποτε εργασία είναι ελάχιστες;
Ποιος επιχειρηματίας θα την καταλάβει και θα την προσλάβει;
-“Τι σου συμβαίνει ακριβώς πες μου” της είπα, ντρεπόταν πολύ για την κατάσταση που βρισκόταν, ξέχειλη η αξιοπρέπεια σε όλο της το είναι, κατέβασε τα μάτια και μου είπε: -” Μία πρωινή δουλειά χρειάζομαι, για να μπορέσω να βοηθήσω τα παιδιά μου”.
Λύγισα, προσφάτως χωρισμένη χωρίς ασφαλώς να παίρνει διατροφή, ένας ακόμα κύριος που αδιαφορεί για τα τέσσερα παιδιά του…
Εκείνη να ντρέπεται για τα λάθη του πρώην συζύγου, και να χαμηλώνει τα μάτια της αντί να μπει εκείνος ολόκληρος μέσα στο χώμα να κρυφτεί από ντροπή…
Ξαφνικά πέφτει το βλέμμα μου στο αμαξίδιο της μικρής, τα ποδαράκια της έβγαιναν είκοσι πόντους έξω από το κάθισμα, το παιδί ήταν καθηλωμένο σε ακατάλληλο αμαξίδιο, είναι πλέον 21 έτους, έπρεπε να έχει αλλάξει αμαξίδιο εδώ και οκτώ χρόνια τουλάχιστον.
-” Τι συμβαίνει με το αμαξίδιο της μικρής;” της είπα, -“Άστα Νένα μου, εδώ δεν υπάρχουν τα απαραίτητα, είναι πανάκριβο, δεν ξέρω τι να κάνω”.
Ένιωθε άσχημα η κοπέλα λες και έφταιγε εκείνη γι’ αυτό που ζούσε, λες και όταν παντρευόταν περίμενε πως η ζωή θα της τα φέρει τόσο δύσκολα…
Η Αγαθή μαρμαρωμένη βρισκόταν ακριβώς απέναντί μου, εγώ έξαλλη για ακόμα μία φορά με όλη αυτή την κατάσταση που δυστυχώς δεν είναι και η μόνη… Κοιτάζω την Αγαθή και της λέω: “Σε παρακαλώ έχεις το τηλέφωνο του Δημάρχου;”
-“Το έχω” μου απαντάει, “Δως το μου, τώρα” της ανταπαντώ και στο επόμενο λεπτό μιλούσα με τον κ. Τάκη Αντωνακόπουλο, γιατρό καρδιολόγο στο επάγγελμα και Δήμαρχο Πύργου Ηλείας, ο οποίος όχι μόνο απάντησε σε άγνωστο νούμερο αλλά το ίδιο απόγευμα δύο μόλις ώρες αργότερα μας υποδέχτηκε σύσσωμους στο Δημαρχείο”.
Στο τηλέφωνο δεν ενημέρωσα τον κ. Δήμαρχο τι τον ήθελα, δια ζώσης του παρουσιάσαμε το Υποστηρικτικό και Κοινωνικό Δίκτυο ΑμεΑ – 4ΑΜΕΑ, τις δράσεις μας, το σκοπό μας και ασφαλώς τον ενημερώσαμε πως η συγκεκριμένη μητέρα είναι “ωφελούμενο” μέλος μας.
Για τη διαφάνεια των λεγομένων μας, πρωτίστως οφείλαμε να του δείξουμε τα επίσημα έγγραφα της κοπέλας και του ΑμεΑ παιδιού και ασφαλώς έγινε η ενημέρωση που έπρεπε για τη δύσκολη κατάσταση που βίωνε όλη η οικογένεια.
Δεν προλάβαμε να του ζητήσουμε τίποτα, εκείνος άμεσος και αποφασισμένος να προσφέρει τα μέγιστα στην πολύτεκνη μονογονεϊκή οικογένεια που έχει και παιδί με βαρύτατη αναπηρία άρχισε να μας απαριθμεί τις κινήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας που πρόκειται να γίνουν τις επόμενες κι όλας ημέρες από μέρους του για τη συγκεκριμένη οικογένεια.
Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας, όταν είπε ο κ. Αντωνακόπουλος: “Θα πάρουμε το καλύτερο αμαξίδιο για τη μικρή, μην ανησυχείτε, γι’ αυτό είμαστε εδώ, για όλους όσους έχουν ανάγκη, μέχρι τώρα δε γνωρίζαμε την κατάσταση της οικογένειας, τώρα είναι κάτω από τις φτερούγες μας, δε θέλω να ανησυχείτε.”
Κοιταζόμασταν με τον Τάσο λες και ακούγαμε παραμύθι…
Μας ξύπνησε ο κ. Δήμαρχος όταν μας ζήτησε να πάρουμε τηλέφωνο τη μητέρα για να της μιλήσει, -“Σε περιμένω αύριο το πρωί να κάνεις τις αιτήσεις που πρέπει, να είσαι καλά κορίτσι μου” της είπε και μου έδωσε πίσω το τηλέφωνο.
-“Δήμαρχέ μου, σ’ ευχαριστούμε για όλα” του είπαμε, -“εγώ σας ευχαριστώ που με ενημερώσατε γι’ αυτή την πονεμένη οικογένεια”, μας είπε και συνέχισε το ίδιο άμεσος και γρήγορος, “τώρα που γνωριστήκαμε θα σας περιμένω να παραδώσουμε μαζί το “αμαξίδιο” στη μικρούλα, είπαμε όλοι μαζί για τα παιδιά για όλα τα παιδιά, για τα παιδιά ΑμεΑ ακόμα περισσότερο”.
Δε χαλάς χατίρι σε άνθρωπο που αγκαλιάζει τους ανθρώπους πόσο μάλλον στο Δήμαρχο που αγκάλιασε “ωφελούμενο – προστατευόμενο” μέλος μας και το έκανε και “προστατευόμενο” μέλος του Δήμου του αβίαστα και άμεσα.
Το ραντεβού μας με τον κ. Αντωνακόπουλο ανανεώθηκε για την παράδοση του αμαξιδίου της μικρούλας, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την ανθρωπιά, την ελπίδα, και την αποδοχή των ανθρώπων με αναπηρία στον Πύργο Ηλείας !
Επειδή πολλοί θέλουν αλλά λίγοι μπορούν και ο Δήμαρχος και θέλει και μπορεί…
ΥΓ. Την επόμενη κι όλας ημέρα το πρωί, το “ωφελούμενο – προστατευόμενο” μέλος μας βρέθηκε στο Δήμο Πύργου και άρχισαν οι διαδικασίες στήριξης».
