Τον τελευταίο χρόνο έδωσε μάχη με τον καρκίνο – Το κινηματογραφικό ξεκίνημα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η καθιέρωση ως ζεν πρεμιέ και οι πιο σημαντικοί ρόλοι στο θέατρο και την τηλεόραση
Ένα από πλέον γνώριμα κι αγαπημένα πρόσωπα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που συνέχιζε επί δεκαετίες και μέχρι προσφάτως να δίνει το δυναμικό παρών μέσα από τη συμμετοχή του σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, ο Νίκος Γαλανός, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Έφυγε από τη ζωή, στα 80 του χρόνια, μετά από σκληρή μάχη του έδινε τον τελευταίο χρόνο με τον καρκίνο.
Πρόλαβε τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου στη δύση του σχεδόν, κάνοντας το πρωταγωνιστικό ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, το 1970, στο πλευρό της Εθνική Σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη, στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι». Οι δυο τους ξαναβρέθηκαν ως κινηματογραφικό ζευγάρι, μια διετία αργότερα, στην ταινία, «Η Αλίκη Δικτάτωρ».
Τα επόμενα χρόνια είχε την ευκαιρία να παίξει και με άλλους μεγάλους πρωταγωνιστές, όπως ο Νίκος Κούρκουλος στο «Ορατότης μηδέν» και τον «Αστραπόγιαννο», η Μπέτυ Λιβανού στο «Η αμαρτία της ομορφιάς», η Ρένα Βλαχοπούλου στο «Η Ρένα είναι οφ -σάιντ» κ.α.
Ο κομψός μελαχρινός νεαρός με τα σκούρα εκφραστικά μάτια και το γλυκό χαμόγελο είχε όλα τα φόντα να καθιερωθεί ως ένας φρέσκος ζεν πρεμιέ: ήταν όμορφος, διέθετε θέληση αλλά και ταλέντο. Όλα αυτά αποτέλεσαν τα βασικά του όπλα για να χτίσει μια καριέρα που όχι μόνον εκτοξεύθηκε αλλά διήρκεσε περισσότερα από πενήντα χρόνια.
Όπως στον κινηματογράφο, έτσι και στο θέατρο είχε την τύχη να βρεθεί, στα πρώτα του βήματα, στους κόλπους δημοφιλών θιάσων της εποχής και να συνεργαστεί με αξιόλογους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Στις αρχές του ΄70, άλλωστε έλαβε το θεατρικό του βάπτισμα από την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο στα «Η κυρία δεν με μέλει» για να συνεχιστεί η συνεργασία τους και την επόμενη χρονιά με το «Μια ιστορία απ’ το Ιρκούτσκ».Την καλλιτεχνική περίοδο 1972 -1973 συνεργάστηκε με τον θίασο Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ στην παράσταση «Κόκαλα και ρόπαλα». Μια δεκαετία περίπου αργότερα, αρκετά πιο ώριμος υποκριτικά πλέον, θα παίξει για πρώτη φορά στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ενσαρκώνοντας τον ρόλο του Κουρτ στην παράσταση «Πλαίη Στρίνμπεργκ».
Τις περισσότερες δουλειές του ωστόσο ο Νίκος Γαλανός τις έκανε στην τηλεόραση καθώς το ξεκίνημά του συνέπεσε με την είσοδο της μικρής στην ελληνική πραγματικότητα η οποία θα την δεχόταν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό.
Η παρθενική τηλεοπτική του εμφάνιση έγινε το 1974 στην σειρά «Οι Δίκαιοι», ένα αστυνομικό – δικαστικό δράμα με πρωταγωνιστή τον Θάνο Λειβαδίτη. Ακολούθησε το «Ταξίδι», που ξεκίνησε να προβάλλεται το 1976 στην ΥΕΝΕΔ, και περιελάμβανε 12 διαφορετικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον ίδιο.
Από τότε και για τις επόμενες δεκαετίες συμμετείχε σε δεκάδες ακόμη τηλεοπτικές σειρές τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής τηλεόρασης. μεταξύ των οποίων οι “Έρωτας και Επανάσταση”, “Η μάχη των πελαργών”, “Οι φρουροί της Αχαΐας”, “Μαρίνα Αυγέρη”, “Το δίχτυ” “Αθάνατες Ιστορίες Αγάπης “, “Ένας Πυγμαλίων ” “Η μενεξεδένια πολιτεία ” “Λέσχη μυστηρίου” , “Ο κόσμος και ο Κοσμάς”, “Τα σκληρά καρύδια “, ” Οι Ιερόσυλοι “, ” Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα “, “Καφενείο Εμιγκρέκ “, “Η βεντέτα “, “Ο Άγνωστος”, “Αντίζηλες”, “Το Τραστ”, “Ανατολικός Άνεμος”, ” Τμήμα Ηθών” “Κάζα ντι μακαρόνι” ” Η Ελίζα και οι άλλοι” “Πάθος” “Η οργή των θεών ” “Χαραυγή” “Τολμηρές Ιστορίες” ” Η Λάμψη”, “Έκπτωτος Άγγελος”, ” Το κλειδί “, “Κάτω από την Ακρόπολη”, “Αν μ’ αγαπάς”, ” Μη μου λες αντίο “, “Απαγορευμένη Αγάπη “, “Τα χρυσά κορίτσια”, ” 1 μήνας και κάτι”, “Ποιος μας πιάνει!”, ” Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα “, ” 4 “, ” Κλεμμένα Όνειρα “, “9 Μήνες”, “Έρωτας Μετά”…
Και φυσικά η «Γη της Ελιάς», η σειρά όπου έκανε τις τελευταίες τηλεοτπικές εμφανίσεις της ζωής του λίγο πριν τον χτυπήσει η ασθένεια και αναγκαστεί να διακόψει τα γυρίσματα.
Ο Νίκος Γαλανός είχε την ικανότητα να παίζει δραματικούς αλλά και κωμικούς ρόλους, πρωταγωνιστικούς αλλά και δεύτερους, αφήνοντας όμως, πάντα, ένα ξεχωριστό προσωπικό αποτύπωμα. Επιπλέον, υπήρξε διαχρονικά ένας άνθρωπος με ανεξάντλητη όρεξη για ζωή και δημιουργία αλλά και μια ευγενής φυσιογνωμία που έχαιρε τον σεβασμό και την αγάπη των συναδέλφων του. Για όλα αυτά, και πολλά ακόμη, το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο.
ΠΗΓΗ: protothema.gr
