«Υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ» λένε οι γονείς της Bradi, στην οποία αρχικά οι γιατροί έδιναν 40% πιθανότητες επιβίωσης.
Όταν γεννήθηκε η Bradi, μόλις στην 25η εβδομάδα της εγκυμοσύνης, τα προγνωστικά δεν ήταν με το μέρος της. Ζύγισε περίπου μισό κιλό και οι γιατροί της έδιναν περίπου 40% πιθανότητες επιβίωσης, όπως θυμάται σήμερα ο πατέρας της. Πράγματι, το κοριτσάκι έδωσε έναν μεγάλο αγώνα για τη ζωή του, αλλά βγήκε νικήτρια και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο μετά από 19 μήνες.
Γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 2020 με επείγουσα καισαρική, όταν η μητέρα της, Darlene Foster, έπαθε αποκόλληση πλακούντα. Μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών (ΜΕΝΝ), όπου πέρασε τον πρώτο χρόνο της ζωής της.
«Οι πνεύμονές της δεν ήταν πλήρως ανεπτυγμένοι, οπότε χρειαζόταν πολλή υποστήριξη στην αναπνοή» λέει ο πατέρας της, James Foster, που έχει τρεις ακόμα κόρες, 6, 4 και 3 ετών. Με τη γυναίκα του χρειάστηκε να περιμένουν εννέα μέρες για να είναι σε θέση έστω να πάρουν αγκαλιά την Bradi. Τότε συνειδητοποίησαν τρομαγμένοι, όπως περιγράφει σήμερα η μητέρα της, ότι «ήταν πιο μικρή σε μέγεθος και από τα χέρια μας».
Χρειάστηκε να περιμένουν εννέα μέρες για να είναι σε θέση έστω να πάρουν αγκαλιά την Bradi. Τότε συνειδητοποίησαν τρομαγμένοι, όπως περιγράφει σήμερα η μητέρα της, ότι «ήταν πιο μικρή σε μέγεθος και από τα χέρια μας».
Τους πρώτους μήνες της ζωής της η Bradi έπρεπε να υποβληθεί σε μια επέμβαση στην καρδιά και αντιμετώπισε μια σειρά από λοιμώξεις, καθώς και προβλήματα με το γαστρεντερικό σύστημα. Συνολικά, μπήκε δέκα φορές στο χειρουργείο για μεγάλες επεμβάσεις και περίπου άλλες τόσες για μικρότερες. Κάποιες φορές η μαμά της έκανε τη διαδρομή των 75 λεπτών μέχρι το νοσοκομείο απλά για να τη δει μέσα από τη θερμοκοιτίδα της «καθώς ήταν υπερβολικά άρρωστη για να την κρατήσω στα χέρια μου».
Σε ηλικία πέντε μηνών έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη της όταν μπήκε σε ένα ειδικό μηχάνημα υποστήριξης που απομάκρυνε το διοξείδιο του άνθρακα από το αίμα και διοχέτευε το αίμα πίσω στο σώμα με οξυγόνο. Την ίδια μέρα, ο παππούς του μωρού και πατέρας της Darlene πέθανε από COVID-19. Έτσι, η Darlene, ενώ βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν ιδιαίτερα επώδυνο αποχαιρετισμό, φοβόταν ότι σύντομα θα ακολουθούσε ο επόμενος.
Βρισκόταν στην κηδεία του μπαμπά της όταν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο που την ενημέρωνε ότι η υγεία του κοριτσιού είχε αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης. Η Bradi υποβλήθηκε σε τραχειοστομία και αποσωληνώθηκε, οπότε δεν χρειαζόταν πλέον να είναι σε καταστολή. Τότε, οι γονείς της την είδαν να ζωντανεύει, μέρα με τη μέρα. «Επιτέλους, την είδαμε να χαμογελάει. Άνοιξε τα μάτια της και είχε όρεξη για παιχνίδια».
Έναν περίπου χρόνο μετά τη γέννησή της μεταφέρθηκε σε άλλο νοσοκομείο, όπου ξεκίνησε η μακρά διαδικασία αποκατάστασής της. Για τους επόμενους εννέα μήνες η Bradi γινόταν όλο και πιο δυνατή και ζωηρή.
Πριν από λίγες μέρες το κοριτσάκι πήρε επιτέλους εξιτήριο και πήγε για πρώτη φορά στο σπίτι της. Έχει σωλήνες σίτισης και τραχειοστομίας, αλλά οι γονείς της ελπίζουν ότι θα αφαιρεθούν σύντομα.
«Έχουμε πολλές ελπίδες ότι θα αναπτυχθεί φυσιολογικά, αλλά θα της πάρει περισσότερο χρόνο να φτάσει στα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Πιστεύουμε όμως ακράδαντα ότι θα είναι ικανή να κάνει τα πάντα» λέει σήμερα ο πατέρας της, προσθέτοντας, για την προσωπικότητά της: «Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πόσο χαρούμενη είναι. Μετά από όλα αυτά που πέρασε, δεν έχασε τη χαρά της για ζωή».
Για τη μαμά, το γεγονός ότι επιτέλους όλη η οικογένεια είναι μαζί στο σπίτι «είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο. Θέλουμε μόνο να δώσουμε ελπίδα και σε άλλους γονείς που έχουν παιδιά στη ΜΕΝΝ ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ».
