Η στρατηγική του Ισραηλινού πρωθυπουργού πίσω από τη δήλωση ότι «ο πόλεμος θα τελειώσει όταν εφαρμοστεί το σχέδιο του Τραμπ» – Πώς μετέτρεψε το ρήγμα με τις ΗΠΑ σε… ευκαιρία
Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν είναι απλά ένας ακόμη Πρωθυπουργός του Ισραήλ. Η πολιτική του πορεία και ο τρόπος με τον οποίο έχει καταφέρει να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας του τον έχουν καταστήσει τον μακροβιότερο Πρωθυπουργό του Ισραήλ με τον ίδιο να διανύει τον 17ο χρόνο στην εξουσία. Η θέση του Πρωθυπουργού σε μία χώρα όπως το Ισραήλ απαιτεί πολλές και ιδιαιτέρως ανεπτυγμένες ικανότητες και για κάποιους και αρκετούς «σκελετούς» στην ντουλάπα. Ο Νετανιάχου ως πολιτικός έχει αποδείξει και εξακολουθεί να αποδεικνύει πως μπορεί να είναι πολλά αλλά είναι και δεδομένα ένας από τους ικανότερους πολιτικούς της γενιάς του, ένας πολυδιάστατος πολιτικός που έχει τεράστια ευχέρεια και έφεση στη διαχείριση εσωτερικών και εξωτερικών κρίσεων και όποιος πιστεύει πως το να αναγνωρίζει τις ικανότητες του «εχθρού» ή του «αντιπάλου» σου δεν είναι αρετή δεν έχει διαβάσει ποτέ την «Τέχνη του Πολέμου» του Σουν Τσου.
Ο Νετανιάχου από την αρχή της κρίσης που έφερε η 7η Οκτωβρίου του 2023 δεν ασχολείται αποκλειστικά με τα στρατιωτικά, τα επιχειρησιακά ή τα κοινωνικά προβλήματα που προέκυψαν, καθώς δεν έχει ούτε τον χρόνο ούτε και την πολυτέλεια. Για τον ίδιο το διακύβευμα ήταν, είναι και θα είναι και για κάθε Πρωθυπουργό της συγκεκριμένης χώρας στο μέλλον πολυεπίπεδο. Ο Νετανιάχου βρίσκεται διαρκώς υπό πίεση και πρέπει διαρκώς να έχει όχι απλούς «άσσους» στο μανίκι του αλλά λύσεις και μάλιστα από αυτές που αποδίδουν τα μέγιστα τάχιστα.
Αυτή τη φορά ο Νετανιάχου δεν βρίσκεται μπροστά σε μία τέτοια, όχι τουλάχιστον στρατιωτικά. Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί του Ισραήλ στη Γάζα, τα χειρουργικά χτυπήματα στον Λίβανο και η «χειρουργική» ακρίβεια με την οποία το Ισραήλ έκοψε όχι ένα αλλά τα περισσότερα από τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας που Χεζμπολάχ και Χαμάς δημιουργούσαν στον Βορρά και στον Νότο του Ισραήλ έχουν μειώσει τις απειλές ασφαλείας σε επίπεδα που όμοιά τους το Ισραήλ δεν έχει δει τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια.
Το Ισραήλ δεν κινδυνεύει λοιπόν σήμερα από κάποιος εχθρό που βρίσκεται κοντά έστω κι αν το αφήγημα της Κυβέρνησης Νετανιάχου κάνει ακόμη λόγο για «ζωντανή» Χαμάς που πρέπει να παραδώσει τα όπλα και να στείλει τα υψηλόβαθμα στελέχη της στην εξορία… Ο Νετανιάχου δεν απειλείται επίσης πλέον εσωτερικά ούτε από τους ακροδεξιούς εταίρους που λίγο πριν την «πολιτική σύνταξή» του αναγκάστηκε να εναγκαλιστεί προκειμένου να σχηματίσει το 2022 Κυβέρνηση. Το «πείραμα» του Ακραίου Μπεν Γκβίρ να αποχωρήσει από την Κυβέρνηση Συνασπισμού τον περασμένο Ιανουάριο όταν ο Νετανιάχου έκανε «δώρο» στον Τραμπ μία δεύτερη κατάπαυση του πυρός δεν έπιασε και επέστρεψε ουσιαστικά «παρακαλώντας».
Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ δεν φαίνεται να φοβάται ούτε το κοσμικό κράτος της χώρας που εδώ και τρία χρόνια για διαφορετικούς λόγους διαδηλώνει κάθε εβδομάδα στην Πρωτεύουσα Τελ Αβίβ. Ο Νετανιάχου έχει και εσώ τον τρόπο του… Αυτό που εσχάτως του χάλασε τις ισορροπίες ήταν το ρήγμα με τον Τραμπ και τις ΗΠΑ. Οι κινήσεις του Αμερικανού Προέδρου, οι δύο επισκέψεις στην Ουάσιγκτον που δεν του έφεραν κανένα απολύτως αμερικανικό «δώρο» από τον φίλο Τραμπ και η κίνηση από το οβάλ γραφείο από τη μία να «ντιλάρει» μονομερώς με τους Χούθι και σε δεύτερο χρόνο με Σαουδική Αραβία και Τουρκία για το μέλλον της Συρίας τον θορύβησαν δεδομένα…
Ο Νετανιάχου όμως δεν είναι από τους πολιτικούς που κλονίζονται και το σημαντικότερο δεν είναι από αυτούς που δεν έχουν πάντοτε μία αποτελεσματική απάντηση σε κάποιο έκτακτο αλλά και πιεστικό πρόβλημα. Το ρήγμα Τραμπ δεν τρόμαξε το Νετανιάχου πολύ απλά γιατί ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ ξέρει να παίρνει πάντοτε κάτι που θα του φανεί χρήσιμο ακόμη και μέσα από μία εμφανώς ανούσια ή αποτυχημένη απόπειρα.
Ο Νετανιάχου με το χθεσινό του διάγγελμα, το πρώτο από τον Δεκέμβριο, επί της ουσίας καταφέρνει να «σύρει» (μπορούσε να σταθεί το ρήμα και εκτός εισαγωγικών) τον Τραμπ και τις ΗΠΑ ξανά στην υπόθεση της Γάζας… Ο τρόπος ήταν για τον πολύπειρο Νετανιάχου απλώς: χρησιμοποίησε αυτό που οι άλλοι απλά πέταξαν… Το Τελ Αβίβ πλέον στους όρους που δημόσια θέτει για τον τερματισμό του πολέμου έχει προσθέσει ένα εδάφιο και μάλιστα ένα που υπαγορεύτηκε από τις ίδιες τις ΗΠΑ από τον ίδιο τους τον Πρόεδρο. Ο Νετανιάχου δηλώνει πως ο πόλεμος τελειώνει όταν «εφαρμοστεί το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου για το μέλλον της Γάζας»…
Ο Νετανιάχου που είχε αιφνιδιαστεί στο άκουσμα αυτής ακριβώς της ατάκας του Τραμπ στην πρώτη του επίσκεψη στις ΗΠΑ μετά την ορκωμοσία του νέου Προέδρου μετέτρεψε αυτό ακριβώς το «άχρηστο» και τότε ακραίο μέτρο σε δικό του όπλο… Σήμερα η μπάλα είναι στην Ουάσιγκτον η οποία έχει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών… Επί της ουσίας ο Λευκός Οίκος και ο ίδιος ο Τραμπ μπορούν να κάνουν ακόμη μία «κωλοτούμπα» λέγοντας όσα ειπώθηκαν μετά το «τελειώνω τον πόλεμο της Ουκρανίας σε 1 ημέρα» ή να αποδεχθούν πως παρά το ρήγμα το Ισραήλ είναι ο μοναδικός εταίρος που έχουν στην περιοχή και να συζητήσουν για Τρίτη φορά σε ανώτατο επίπεδο.
Ο Τραμπ μπορεί να μην είναι ο ευκολότερος άνθρωπος ή Πρόεδρος στην πρόβλεψη ή τη διαχείριση αλλά ο φίλος του «Μπίμπι» όχι μόνο τον έχει διαβάσει αλλά τον ξέρει και πολύ καλά. Οι ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα μπουν σήμερα εμπόδιο ή θα «παγώσουν» κάποια αποστολή στρατιωτικού υλικού και δεν θα πιέσουν και για οτιδήποτε πέρα από την αύξηση στη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο Νετανιάχου ρισκάρει αποδεχόμενος τις υπερβολές Τραμπ για «αμερικανικού ελέγχου Ριβιέρα» αλλά αυτό είναι κάτι που θα τον απασχολήσει και θα το διαπραγματευτεί στο μέλλον. Σήμερα η αποχή στήριξης από τις ΗΠΑ είναι ένας πολύ μεγαλύτερος και το σημαντικότερος πολύ πιο ύπουλος εχθρός, ένας εχθρός που ο Νετανιάχου δεν ήθελε με τίποτα να μπει σε διαδικασία πολέμου.
ΠΗΓΗ: protothema.gr
