Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής και της τακτικής του Πέδρο Μαρτίνς και για την αναποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού στην τελική προσπάθεια, η οποία είναι η κύρια εξήγηση για την ήττα από την Άιντραχτ.
Έκανε πάρα πολλά πράγματα σωστά, στους περισσότερους τομείς του παιχνιδιού ο Ολυμπιακός απέναντι στην Άιντραχτ. Είχε μια αποτελεσματική στρατηγική, δεδομένου ότι του βγήκε η επιλογή να διαχειριστεί συνετά τις δυνάμεις του – καλύπτοντας τους χώρους δίχως να γίνεται πιεστικός στο πρέσινγκ στην μπάλα με συνέπεια να καταφέρει να μείνει με δυνάμεις μέχρι και το τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού. Δούλεψε με πολλή συγκέντρωση στο πλάνο των γρήγορων επιθέσεων που εκδήλωνε κάθε φορά που ανακτούσε την κατοχή της μπάλας στο μεσαίο ή το τελευταίο τρίτο του τερέν. Κυκλοφόρησε με ακρίβεια (84%) την μπάλα προκειμένου να μην επιτρέψει στην Άιντραχτ να του την πάρει σε επικίνδυνα σημεία του τερέν και να γίνει απειλητική. Κυριάρχησε στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, εκδήλωσε περισσότερες επικίνδυνες επιθέσεις (38-31), ολοκλήρωσε περισσότερες επιθέσεις (13 – 5 τελικές προσπάθειες), βρήκε περισσότερες φορές εστία (5-3 τελικές στον στόχο). Κι όμως βγήκε ηττημένος από το τερέν του Καραϊσκάκη. Και αυτό συνέβη επειδή πλήρωσε τις εκτελέσεις και τις τελικές αποφάσεις στο στάδιο της ολοκλήρωσης των επιθέσεων. Δύο μεγάλες ευκαιρίες, με τον Μασούρα και τον Ονιεκούρου, και μια πολύ καλή επίθεση που καταστράφηκε από κακή απόφαση του Αγκιμπού Καμαρά, κράτησαν τον Ολυμπιακό στο 1 γκολ. Στις δικές της στιγμές η Άιντραχτ το ακριβώς αντίθετο, πολύ αποτελεσματική. Σε 5 τελικές προσπάθειες βρήκε τρεις φορές εστία και στις δύο εξ αυτών έφτασε την μπάλα μέχρι τα δίχτυα.
Το κακό άρχισε να του συμβαίνει του Ολυμπιακού από το πρώτο ημίχρονο. Κατά τη διάρκειά του οι Ερυθρόλευκοι, που ήταν πολύ περισσότερο απειλητικοί από την Άιντραχτ (7-2 τελικές), απέδωσαν σπουδαία το αγωνιστικό πλάνο που είχε ετοιμάσει ο Πέδρο Μαρτίνς και γι’ αυτό κατάφεραν να δημιουργήσουν κλασικές ευκαιρίες, τις οποίες έχασαν. Και το χειρότερο για για εκείνους ήταν ότι πλήρωσαν ακριβά και τη μοναδική στιγμή κατά την οποία έχασαν την συγκέντρωσή τους (κυρίως ο Εμβιλά).
Στην μεγάλη εικόνα το παιχνίδι του Ολυμπιακού είχε αδυναμία στον κεντρικό άξονα, επειδή δεν βρέθηκαν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση ο Εμβιλά και ο Μαντί Καμαρά. Αυτά τα ελλείμματα όμως τα κάλυψαν σε μεγάλο βαθμό οι Ελ Αραμπί και Μασούρας σε συνεργασία με τον Αγκιμπού Καμαρά, αλλά και ο Ονιεκούρου, ο οποίος βρέθηκε στην καλύτερη αγωνιστική κατάσταση από την στιγμή που φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού. Χάρη σε αυτούς αλλά και στην καλή απόδοση των Ρέαμπτσουκ και Λαλά, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αναπτύξει ποιοτικές επιθέσεις και να εκτελέσει από καλές θέσεις. Δεν σκόραρε όμως όσο αναλογούσε στις ευκαιρίες που δημιούργησε, και αυτή είναι η κύρια εξήγηση για το γεγονός ότι δεν πήρε τίποτα από αυτό το παιχνίδι.
Η μια συζήτηση της επόμενης ημέρας θα είναι σχετική με την ευρωπαϊκή προοπτική του. Η κεντρική ιδέα αυτής της κουβέντας είναι σχετική με το ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να γίνει πιο αποφασιστικός στην ολοκλήρωση των επιθέσεων. Η δεύτερη συζήτηση είναι η σχετική με την εξέλιξη και την ωρίμανση του αγωνιστικού μοντέλου του στη σεζόν. Όσο βλέπει τους εξτρέμ που απέκτησε να φορμάρονται, ο Μαρτίνς μπορεί να περιμένει με βάσιμες προσδοκίες την εξέλιξη του μοντέλου του. Αν για κάτι πρέπει τώρα να ανησυχεί είναι για την απόδοση των κεντρικών μέσων του. Η επιστροφή του Μπουχαλάκη, και η ενεργοποίηση των Κούντε – Βαλμπουενά είναι πιθανό να δώσουν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού τα στοιχεία που λείπουν όσο δεν φορμάρονται ο Εμβιλά και ο Μαντί Κάμαρα.
Πηγή:gazzeta.gr
