Το σχέδιο δράσης, η ομολογία και οι καταθέσεις
Σαν σήμερα, στις 8 Ιουνίου 2000, λίγο πριν τις 8 το πρωί, στη λεωφόρο Κηφίσιας, μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» δολοφονούν τον βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο, Στήβεν Σόντερς.
Δύο χρόνια περίπου αργότερα, τον Ιούνιο του 2002, η αποτυχημένη τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον Πειραιά το 2002, θα οδηγήσει στην εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Τον Mάιο του 2003, στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τη συγκεκριμένη υπόθεση κάθονται οι εξής:
Ο Σάββας Ξηρός που είχε ομολογήσει τη συμμετοχή του, ο Δημήτρης Κουφοντίνας που ανέλαβε μόνο την πολιτική ευθύνη της πράξης, ο Βασιλής Ξηρός που αν και προανακριτικά είχε παραδεχθεί τη συμμετοχή του, τελικά αναίρεσε καθώς και οι Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και Αγγελική Σωτηροπούλου που αρνούνταν την κατηγορία.
Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 5ης Μαΐου 2003:
«Ήταν 8 Ιουνίου 2000. Ώρα 7.40 το πρωί. Ο Βρετανός διπλωμάτης Στίβεν Σόντερς, ο οποίος οδηγούσε λευκό αυτοκίνητο μάρκας Ρόβερ, έχει μόλις σταματήσει στο κόκκινο φανάρι της Λεωφόρου Κηφισίας, στο ύψος της Φιλοθέης.
»Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα πλησίασαν το σταματημένο αυτοκίνητο οι Σάββας Ξηρός και Δημήτρης Κουφοντίνας, οι οποίοι – κατά το παραπεμπτικό βούλευμα – επέβαιναν σε μηχανή.
»Οι δύο κατηγορούμενοι πυροβόλησαν ο πρώτος με 45άρι και ο δεύτερος με όπλο τύπου G-3 εναντίον του Βρετανού, τον οποίο τραυμάτισαν θανάσιμα»
Η ομολογία του Σάββα Ξήρου
«Τελευταία ενέργεια της 17Ν με νεκρό είναι αυτή κατά του Στ. Σόντερς. Τον στόχο επέλεξε ο “Λάμπρος” (Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) όπως πάντα.
»Σύμφωνα με το σχέδιο που καταστρώθηκε από τον “Λάμπρο”, τις προηγούμενες μέρες κλέψαμε ένα κλειστό φορτηγάκι, ένα δίκυκλο και ένα I.X. αυτοκίνητο.
»Είχαμε χρονομετρήσει τις αποστάσεις και τη ροή της κίνησης, ώστε να συμπέσουμε στο ίδιο φανάρι με τον στόχο.
»Το σύνθημα ότι ο στόχος κατευθύνεται προς το σημείο της ενέργειας θα το έδινε ο “Λάμπρος” με κλήση κινητού, που είχαμε εφοδιασθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό.
»Την ημέρα της επίθεσης ο αδερφός μου Βασίλης Ξηρός πήγε εμένα και τον “Λουκά” (Δημήτρη Κουφοντίνα) με το κλεμμένο φορτηγάκι στο σημείο που είχαμε αφήσει το μηχανάκι.
»Μόλις πήραμε το σήμα από τον “Λάμπρο” βγήκαμε από το φορτηγάκι και ανεβήκαμε στο μηχανάκι, με οδηγό εμένα και συνεπιβάτη τον «Λουκά».
»Είχαμε μαζί μας από ένα πιστόλι 45άρι και ο «Λουκάς» σε συσκευασία κρατούσε ένα G-3 πολεμικό όπλο.
»Ο Σόντερς μόλις άναψε το κόκκινο φανάρι σταμάτησε στην αριστερή λωρίδα. Τον πλησιάσαμε από τη θέση του συνοδηγού. Πυροβόλησε ο “Λουκάς” με G-3, το οποίο μπλόκαρε και τότε έριξα τέσσερις πυροβολισμούς με το 45άρι.
»Για την ενέργεια αυτή η οργάνωση έβγαλε προκήρυξη, την οποία είχε συντάξει ο “Λάμπρος” από πριν και ο “Λουκάς” την είχε δακτυλογραφήσει στον υπολογιστή.
»Επειδή δεν γνωρίζαμε το όνομα του θύματος από πριν – το πληροφορηθήκαμε από τις ειδήσεις – το πρόσθεσε ο “Λουκάς” στην προκήρυξη».
H κατάθεση της Χίδερ Σόντερς
Στη δίκη κατέθεσε και η χήρα του Στίβεν Σόντερς, Χίδερ.
Σχολιάζοντας τα κίνητρα και τις αιτιάσεις των μελών της «17 Νοέμβρη» για το χτύπημα αυτό, η Χίδερ Σόντερς ανέφερε ενώπιον του δικαστηρίου:
«Ξέρω ότι οι άνθρωποι που κάθονται πίσω μου έχουν ισχυριστεί ότι είχε συμμετάσχει στον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο. Όταν συνέβαιναν αυτά ο σύζυγός μου ήταν στο Ντόρσετ και μάθαινε ελληνικά. Με την Αεροπορία δεν είχε καμία σχέση. Υπηρετούσε στον Στρατό Ξηράς και εδώ, στην Ελλάδα, ήταν ο σύμβουλος άμυνας της πρεσβείας».
Μιλώντας για τους ίδιους του κατηγορουμένους η Χίδερ Σόντερς επέδειξε εντπωσιακή ψυχραιμία.
«Έχω μάθει από την Αστυνομία, την ελληνική και τη βρετανική, για τους ανθρώπου που κατηγορούνται ότι σκότωσαν τον σύζυγό μου. Ξέρω όμως ότι αυτό πρέπει να αποδειχθεί. (…)
»Δεν θέλω να τους δω να εκτελούνται ή κάτι τέτοιο. Θέλω απλώς να σκεφτούν τι νομίζουν ότι πέτυχαν μ’ αυτό που έκαναν».
Οι ποινές
Ο εισαγγελέας ζήτησε για την υπόθεση αυτή τις εξής ποινές:
Ισόβια στους Δημήτρη Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρό, ως συναυτουργούς στην ανθρωποκτονία και από 4 χρόνια για παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία.
Στον Βασίλη Ξηρό, 12 χρόνια ως απλό συνεργό σε ανθρωποκτονία και τρία χρόνια για παράνομη οπλοφορία.
Ισόβια στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, ως ηθικό αυτουργό στην ανθρωποκτονία.
