Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας
Της Άννας Αγγελίδου
anagelidou@yahoo.gr
Πόση υποκρισία χωράει στην μικρή μας κοινωνία;
Πόσο εύκολο είναι να ασκούμε κριτική από τον άνετο καναπέ του σπιτιού μας, ή από την καρέκλα του γραφείου μας;
Πόσο «μικροί» είμαστε τελικά σε αυτή την πόλη, που καμία σχέση δεν έχει με την ιστορία και το παρελθόν της;
Πριν από μερικές εβδομάδες ένα βίντεο το οποίο ανέβηκε στα social media, έδειχνε έναν άνδρα να τρέχει, κρατώντας κάτι στο χέρι του και να κυνηγά μία ομάδα νεαρών, που μόνο φοβισμένα δεν έδειχναν… Στο βίντεο γινόταν λόγος για έναν επικίνδυνο άνθρωπο. Η πρώτη σκέψη, σχεδόν όλων μας… ότι ο κόσμος τρελάθηκε και ότι ανάμεσα μας κυκλοφορεί ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Λίγες ώρες αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο άνθρωπος μόνο επικίνδυνος δεν ήταν και ότι μία ομάδα νεαρών απλά «έσπαγε πλάκα» μαζί του, ρίχνοντας βεγγαλικά στο σπίτι που διέμενε…! Το bullying που δέχτηκε ο Θύμιος και η θλιβερή ιστορία που τον ακολουθεί, αποτέλεσε «είδηση» ακόμα και για τα πανελλαδικής εμβέλειας ενημερωτικά μέσα, ενώ χρειάστηκε το βίντεο που προβλήθηκε στην εκπομπή «Φως στο τούνελ» με την Αγγελική Νικολούλη, προκειμένου να εντοπίσουμε την ομάδα των 11 νεαρών….
Και ξαφνικά μία ολόκληρη κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε, για τον 39χρονο Θύμιο.
Θυμήθηκε ότι τον γνώριζε, ότι διέμενε σε κλειστά- εγκαταλελειμμένα σπίτια, κάνοντας ρευματοκλοπές, ότι είχε απασχολήσει στο παρελθόν πολλές φορές τις Αστυνομικές Αρχές, όχι γιατί προκαλούσε με την συμπεριφορά του, αλλά λόγω της παραβατικότητας του!
Ξαφνικά, ως εκ θαύματος «ξυπνήσαμε» και αρχίσαμε να μιλάμε για το Θύμιο, που έπεσε «θύμα» της παρέας των 11 νεαρών.
Όχι ο Θύμιος δεν είναι θύμα έντεκα νεαρών. Ο Θύμιος είναι θύμα της δικής μας κοινωνίας, που αντί να τον στηρίξει επέλεξε να τον αφήσει στην απομόνωση!
Αναρωτιέμαι, μόνο ο Θύμιος έχει δεχτεί bullying από την κοινωνία μας;
Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον Δημήτρη Χαλιλόπουλο… τον «Μήτσο το γύφτο», όπως τον αποκαλούσαμε, που περιφερόταν στους δρόμους, ζητιάνευε για ένα καφέ κι ένα τσιγάρο, κοιμόταν όπου έβρισκε και έκαιγε σκουπίδια για να ζεσταθεί λιγάκι τις κρύες νύχτες του χειμώνα, κυκλοφορούσε ρακένδυτος και ορισμένοι τον «φωτογράφιζαν» και αναρτούσαν την εικόνα του στο facebook λέγοντας ότι κάνει…. «ζωάρα»! Μέχρι που τη στιγμή που ένα τροχαίο ατύχημα, στέρησε τη ζωή σε αυτό τον άνθρωπο και απλά….. ξεχάστηκε!
Ξεχνάμε επίσης και τον Πάνο Βόλαρη γνωστό ως «Πανούλη» που καθόταν στην κεντρική πλατεία ακούγοντας μουσική από ένα μικρό ραδιοφωνάκι, ενώ συγκατοικούσε με μία ομάδα τρωκτικών, τα οποία κυνήγαγε όταν ανέβαιναν πάνω του τη νύχτα…. Περιφερόταν στους δρόμους και στην κεντρική πλατεία και ορισμένοι γελούσαν μαζί του, με την δυστυχία του, με τον πόνο του… Τους άρεσε να τον «πειράζουν» προκειμένου να αρχίσει να φωνάζει για να τραβήξουν κι εκείνοι με τη σειρά τους ένα βίντεο και να το αναρτήσουν στα social media κάνοντας «χαβαλέ».
Όχι, ούτε τον Μήτσο, ούτε τον Πανούλη τον είχε πειράξει η ομάδα των 11 νεαρών.
Ούτε τον Θύμιο, ούτε τον Μήτσο, ούτε τον Πανούλη, τους προστατέψαμε σαν κοινωνία.
Μία κοινωνία που σήμερα κουνάει το δάκτυλο σε έντεκα νεαρούς, ξεχνώντας ότι τα υπόλοιπα δάκτυλα του χεριού κοιτάζουν προς το μέρος μας.
Ποιος ο θύτης, ποιος το θύμα και ποιος ο ρόλος μας;
Πριν από μερικές ημέρες συζήτησα με τον γιο μου, μόλις 12 ετών σήμερα, για το θέμα του Θύμιου και για το ρόλο των 11 νεαρών. Τον ρώτησα τι θα έκανε εάν η παρέα του πήγαινε να «πειράξει» να «κάνει πλάκα» σε έναν άνθρωπο…. Εάν θα σταματούσε την παρέα του, εάν θα έφευγε ή εάν θα καθόταν κι εκείνος μαζί τους για να γελάσει.
Δυστυχώς κανείς δεν θα σταμάταγε την «πλάκα»…. γιατί για τους 11 νεαρούς όπως όλα δείχνουν δεν ήταν κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από μία «πλάκα» σαν εκείνες που στο παρελθόν έκαναν άλλοι, στον Μήτσο ή στον Πανούλη.
Οι ευθύνες δεν περιορίζονται μόνο στους 11 νεαρούς, που καθένας από αυτούς έχει διαφορετικό μερίδιο ευθύνης στο bullying εναντίον του Θύμιου… αλλά και σε ολόκληρη τη μικρή μας κοινωνία, που επιλέγει να παρακολουθεί παθητικά τέτοιου είδους «πλάκες», που πολλές φορές συμμετέχει σε τέτοιους είδους μικροπρεπισμούς, που γυρνά το βλέμμα σε όλους όσους έχουν ανάγκη.
Κρίνουμε τους άλλους αλλά όχι τον εαυτό μας. Επιρρίπτουμε ευθύνες στους 11 νεαρούς, στην πολιτεία αλλά και στις δομές πρόνοιας, αλλά όχι σε εμάς τους ίδιους που μείναμε απαθείς.
Το κουτσομπολιό, ο «ωχαδελφισμός», δεν μας κάνουν καλύτερους σαν ανθρώπους, αντίθετα μάλιστα κάνουν την κοινωνία μας να παραπαίει.
Ο φάκελος των 11 νεαρών (σ.σ. παιδιά γνωστών οικογενειών, καθώς η κοινωνία μας είναι ιδιαίτερα μικρή και όχι πολιτικών όπως έχει εσφαλμένα αναφερθεί) βρίσκεται ήδη στα χέρια του Εισαγγελέα Πύργου, ενώ ένας δεύτερος φάκελος σχηματίζεται και θα φτάσει στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προκειμένου οι νεαροί που διοργάνωσαν ή μετείχαν σε αυτή τη κακόγουστη «πλάκα» να τιμωρηθούν. Αλήθεια όμως, ποιος θα πρέπει να παρέμβει προκειμένου να αλλάξουμε όλοι εμείς τη στρεβλή νοοτροπία που μας διακατέχει;
Η φωτογραφία του Δ. Χαλιλόπουλου είναι του Γιάννη Βασιλόπουλου ενώ η φωτογραφία του Πάνου Βόλαρη του Χρήστου Κούλη.
