Οι πλημμύρες, οι ξηρασίες, οι δασικές πυρκαγιές είναι φυσικά φαινόμενα τα οποία αντιμετωπίζουμε πλέον όλο και πιο συχνά και μάλιστα η κλιματική κρίση βλέπουμε ήδη να προκαλεί εκθετική αύξηση των παραπάνω φαινομένων που καταλήγουν να είναι καταστροφικά. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, το κλίμα ποτέ δεν ήταν σταθερό, πιθανότατα σήμερα ο άνθρωπος να επιταχύνει αυτή την διαδικασία, ωστόσο ακόμα θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες για να τεκμηριωθεί. Παρόλα αυτά πρέπει να κάνουμε εξοικονόμηση στην ενέργεια, στο νερό να ενεργούμε φιλικά προς το περιβάλλον.
Ας το δούμε όμως λίγο διαφορετικά. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, τα βουνά, τα φαράγγια, και αναρωτηθούμε πως έχει διαμορφωθεί ο γεωφυσικός χώρος θα καταλάβουμε ότι κάποτε κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις και τεράστιες υδρογεωμορφολογικές διεργασίες δημιούργησαν το φυσικό μας περιβάλλον. Αυτές οι διεργασίες έχουν έναν κύκλο επανάληψης. Ακραία καιρικά φαινόμενα προϋπήρχαν πριν την παρουσία του ανθρώπου στην Γη. Επιπλέον, ακραία γεγονότα συνέβαιναν και πριν την όποια ανθρώπινη επιβάρυνση στο κλίμα. Αν ανατρέξουμε λοιπόν στον παρελθόν, θα δούμε περιόδους ψύξης και θέρμανσης. Στον μεσαίωνα, για παράδειγμα οι Βίκινγκς, ένας λαός που άντεχε τα κρύα, έζησε σε μια μακρά περίοδο ψύξης, όπου λίγο πριν το τέλος αυτής της ψυχρής περιόδου γύρω στο 1.450 είχαμε τον Μαύρο Θάνατο (την Πανώλη). Λόγω του κρύου ο κόσμος συγκεντρώνονταν με αποτέλεσμα την ευκολία μετάδοσης των ασθενειών, τότε το 1/3 του Ευρωπαϊκού πολιτισμού καταστράφηκε. Δείτε πως οι πανδημίες αποτελούν μέρος ενός αυτοτροφοδοτούμενου φυσικού κύκλου. Σήμερα παρατηρούμε μια περίοδο θέρμανσης, το βλέπουμε και με το λιώσιμο των πάγων, βρισκόμαστε παράλληλα σε συνθήκες πανδημίας. Η καταστροφή των οικοσυστημάτων, η εντατικοποίηση της παραγωγής τροφίμων, το εμπόριο άγριων ζώων σε συνάρτηση με την ατμοσφαιρική ρύπανση, την αύξηση της θερμοκρασίας, ή με δύο λέξεις: κλιματική αλλαγή «θρέφει» τις πανδημίες, κάτι που σημαίνει πως εάν προστατεύσουμε το περιβάλλον μας θα θωρακίσουμε σε μεγάλο βαθμό τη δημόσια υγεία.
Οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος προκαλεί πιο συχνές ακραίες καταστάσεις σε αναπτυγμένες περιοχές. Εκεί που υπάρχει σύμπλεξη φυσικών διεργασιών με τις μη προσαρμοσμένες σε αυτές ανθρώπινες δραστηριότητες. Το είδαμε τις τελευταίες ημέρες στην Γερμανία με τις εκτεταμένες πλημμύρες, καταστροφές και εκατοντάδες θύματα. Το βλέπουμε και στην χώρα μας, οι δασικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία, ή η πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 και άλλα συμβάντα όπως ο Κυκλώνας Ιανός τον περασμένο Σεπτέμβρη. Βλέπουμε ανεπτυγμένες περιοχές να παρουσιάζουν πολύ μεγάλη τρωτότητα στους φυσικούς κινδύνους, με τις αστικές να παρουσιάζουν την υψηλότερη πιθανότητα πρόκλησης ζημιών και απώλειας ζωής κατά τη διάρκεια φυσικών διεργασιών. Η κλιματική αλλαγή έρχεται να επιδεινώσει τις συνέπειες, δεν τις δημιουργεί, φανερώνει τις παθογένειες. Χρειάζεται λοιπόν, αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικών. Είναι λάθος αντίληψη για παράδειγμα η αντιπλημμυρική θωράκιση με την έννοια του μηδενισμού. Κανένα φυσικό φαινόμενο πχ οι πλημμύρες, δεν μπορούμε να τα μηδενίσουμε. Είναι απολύτως φυσιολογικό να πλημμυρίζει ένα πλημμυρικό πεδίο. Η φύση είναι αυτή που μας υπαγορεύει για το τι πρέπει να κάνουμε από πλευράς παρεμβάσεων. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι πάμε σε αύξηση των κυκλώνων στην χώρα μας. Θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια να χτυπήσει και την περιοχή μας. Οι παράκτιοι οικισμοί έχουν χτιστεί χωρίς κανονισμούς με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτοι σε τέτοια φαινόμενα. Ο άνθρωπος προσπαθεί να δημιουργήσει καλύτερη ποιότητα ζωής – και καλά κάνει – αλλά δεν λαμβάνει υπόψη, τουλάχιστον στο βαθμό που πρέπει, τον φυσικό κίνδυνο. Σε πολλές περιπτώσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, ολόκληρες πόλεις, αναπτύχθηκαν και εξακολουθούν σε ανορθολογική οικιστική και βιομηχανική επέκταση και η κλιματική αλλαγή έρχεται να επιδεινώσει τις συνέπειες αυτής της κατάστασης. Αυτό που χρειάζεται είναι ορθολογική διαχείριση των φυσικών κινδύνων, με έργα συμβατά και ανθρώπινη δραστηριότητα προσαρμοσμένη στα φυσικά φαινόμενα.
