Η μικρή Μάγκι Βάσκεζ πάσχει από εγκεφαλική παράλυση αλλά αυτό δεν απέκλεισε την συμμετοχή της από τη σχολική εκδρομή.
Η Χέλμα Γουορντεναρ, δασκάλα στο σχολείο της Μάγκι μετά από πολύ καιρό αναζήτησης λύσεων αποφάσισε να κουβαλήσει τη μικρή μαθήτρια στην πλάτη της.
«Με λένε Έλμα και διδάσκω σε ένα δημόσιο σχολείο στο Σικάγο. Ήμουν μέρος της ιδρυτικής ομάδας αυτού του σχολείου και από την πρώτη μέρα είχαμε μία διαφορετική ιδέα για το τι είναι δυνατό σε ένα δημόσιο σχολείο. Είχα επισκεφθεί διάφορα σχολεία σε όλον τον κόσμο και πάντα φέρναμε τις ιδέες μας.
Είμαι από την Ολλανδία και λατρεύω να ψάχνω διάφορους τύπους σχολείων. Έχω δει πολλά εκπληκτικά σχολεία, ιδιαίτερα στη Σκανδιναβία. Στα σχολεία μας φτιάχνουμε μία κοινότητα που φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, καθώς και το περιβάλλον.
Η Μάγκι ήρθε στο σχολείο μας, στο νηπιαγωγείο. Είναι τόσο υπέροχο να τη βλέπεις να μεγαλώνει. Έχει εγκεφαλική παράλυση, πάθηση που επηρεάζει τους μύες και σνυεπώς της είναι δύσκολο να περπατήσει. Προσπαθήσαμε, συνεπώς, να της δώσουμε πολύ περισσότερα από όσα χρειαζόταν.
Η οικογένειά της και εγώ συνεργαζόμαστε για να βρούμε λύσεις. Δεδομένου, ότι είμαστε ένα δημόσιο σχολείο σε μία κοινότητα με χαμηλά εισοδήματα, μερικές φορές πρέπει να γίνουμε πολύ δημιουργικοί. Η πραγματικότητα του ειδικού εκπαιδευτικού μας προγράμματος είναι ότι κοστίζει πολύ περισσότερα από όσα λαμβάνουμε από την πολιτεία και βασιζόμαστε σε δωρεές για να πληρώσουμε τους ειδικούς και τον εξοπλισμό.
Υπήρξαν στιγμές που δεν ήξερα τι παραπάνω να κάνω, αλλά η μαμά της Μάγκι κι εγώ συζητούσαμε πολλές ώρες για να βρούμε λύσεις. Η εκπαίδευση στη φύση είναι ένα μεγάλο κομμάτι της αποστολής μας. Έχουμε κήπους, κοτοπουλάκια και μελίσσια. Η Μάγκι σχεδόν από την πρώτη τάξη ασχολούνταν με τα κοτόπουλα. Πηγαίνουμε, επίσης, τους μαθητές μας εκδρομές σε δάση και κάνουμε πολλές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Κάθε χρόνο οι μαθητές της τετάρτης τάξης πηγαίνουν σε μία εκδρομή για κάμπινγκ. Η Μάγκι και οι συμμαθητές της περίμεναν με ανυπομονησία αυτή τη μέρα.
Γνωρίζαμε, ότι θα έπρεπε να βάλουμε κάτω τα πράγματα για να διασφαλίσουμε, ότι η Μάγκι θα ευχαριστιόταν την εκδρομή στη φύση, όπως ακριβώς οι φίλοι της. Ήμουν αποφσισμένη να την πάρω μαζί μου. Δεν θα θέταμε κάν το ερώτημα ΑΝ θα έρθει, αλλά ΠΩΣ θα μπορούσε να έρθει.
Η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτήν την εκδρομή ήταν η πεζοπορία. Κάναμε μία πρώτη αυτοψία στο χώρο για να καταλάβουμε το έδαφος. Ωστόσο, το μονοπάτι ήταν λίγο στενό και βραχώδες, συνεπώς το καροτσάκι της Μάγκι δεν θα μπορούσε να προχωρήσει. Κοιτάξαμε μήπως νοικιάσουμε ένα πόνι, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να λειτουργήσει σωστά. Υπήρχε μία εναλλακτική διαδρομή, ωστόσο τα παιδιά θα έχαναν τη θέα και πιστέψαμε ότι δεν θα μπορούσε να ακολουθεήσει. Έτσι, σκεφτήκαμε κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό: Ένα backpack-καθισματάκι που θα τη μετέφερε με ασφάλεια. Ευτυχώς, η Μάγκι κι εγώ είμαστε δυνατές γυναίκες. Για μένα η πρόκληση ήταν να μην χάσω την ισορροπία μου, για τη Μάγκι η δύναμή της να μείνει ανεξάρτητη. Έχει εκπληκτική δύναμη στον κορμό της, καθώς γυμνάζεται σπρώχνοντας το καροτσάκι της, αλλά και με τη γυμναστική που κάνει με την εκπαιδεύτριά μας.
Αυτό που διδάσκουμε στους μαθητές μας είναι να γίνουν πολίτες του κόσμου και να βρίσκουν δημιουργικές λύσεις για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Η Μάγκι είναι ένα εξαιρετικό τέτοιο παράδειγμα. Δεν επιτρέπει ποτέ στην αναπηρία της να την κρατήσει μακριά από το να αποτελεί ένα σπουδαίο μέρος μίας κοινότητας ή να φροντίζει τη γη. Είναι ένα υπέροχο, δυνατό, γλυκό, πανέξυπνο κορίτσι.
Τραγουδάει καταπληκτικά και έχει απίστευτες ικανότητες. Ναι, οι αναπηρίες μπορεί να δημιουργήσουν σύνορα και προκλήσεις, αλλά όλα μπορούμε να τα ξεπεράσουμε μαζί. Χρειάζεται σκληρή δουλειά από όλους μας. Ελπίζω αυτή η ιστορία να μπορέσει να ενθαρρύνει πολλούς ακόμη δασκάλους, σχολεία, γονείς και μαθητές σε όλον τον κόσμο».
